Για όσους αγαπούν τους "τύπους" και χάνουν την Ουσία

Η Τελετή και η Γάτα

Στα παλιά χρόνια ζούσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου ένας πολύ σοφός αλχημιστής που τον έλεγαν Μάλχο. Είχε ταξιδέψει σε όλες τις γνωστές χώρες και είχε μαθητεύσει στους καλύτερους αλχημιστές της εποχής του. Γνώριζε όλα τα μυστικά των συνταγών, όλα τα βότανα και τα στοιχειακά της φύσης και του ουρανού.

Ο Μάλχο λοιπόν, κάθε χρόνο, στις 23 του Μάη, ακριβώς τα μεσάνυχτα, ξεκινούσε μια ολονύχτια τελετή, όπου παρασκεύαζε ένα πολύ ειδικό φίλτρο με το οποίο γιάτρευε όλες τις γνωστές αρρώστιες, ακόμα και τα γηρατειά. Αφού καθάριζε το χώρο του εργαστηρίου του με περισσή λεπτομέρεια και επιμέλεια για μια ολόκληρη εβδομάδα, φορούσε την τελετουργική του στολή και, ακριβώς τα μεσάνυχτα, έμπαινε στο εργαστήριο και ξεκινούσε την τελετή του.

Τα χρόνια περνούσαν και η φήμη του μεγάλωνε. Από όλες τις γωνιές του κόσμου κατέφθαναν νέοι φιλόδοξοι να γίνουν μαθητές του. Όμως ο Μάλχο ήταν πολύ παράξενος και μόνο ελάχιστους από αυτούς κρατούσε κοντά του και τους δίδασκε τις γνώσεις του, αφού οι περισσότεροι δεν μπορούσαν να αντέξουν για πολύ τον δύστροπο χαρακτήρα του, τους απότομους τρόπους του και την περιφρόνηση που τους έδειχνε.

Τα χρόνια περνούσαν και ορισμένοι από τους μαθητές του έγιναν καλοί και τους έπαιρνε μαζί του σε εκείνη την τελετή που έκανε κάθε χρόνο στις 23 του Μάη. Μόνο που μια χρονιά, έχει τώρα ξεχαστεί ποιά ήταν, η γάτα του Μάλχο, μπήκε στο εργαστήριο λίγο πριν τα μεσάνυχτα κυνηγώντας ένα μικρό τρωκτικό και τα έκανε όλα λίμπα. Ο Μάλχο και οι μαθητές του λυπήθηκαν πολύ που έχασαν τη μαγική ημερομηνία, επειδή η τελετή δεν μπορούσε να γίνει άλλη μέρα για αστρολογικούς λόγους. Αποφάσισε όμως την επόμενη φορά να δέσει τη γάτα.

Ήρθε λοιπόν ο καιρός να ξαναγίνει η τελετή και να παρασκευαστεί ξανά το φίλτρο, το οποίο είχε λείψει από τους ανθρώπους της κοιλάδας για έναν ολόκληρο χρόνο και πολλοί ήταν αυτοί που είχαν πεθάνει από την έλλειψη του. Καθώς ετοιμαζόταν, διαπίστωσε πως οι μαθητές του είχαν ξεχάσει πάλι τη γάτα στο εργαστήριο και την τελευταία στιγμή ο Μάλχο πήρε μια κόκκινη κορδέλα από τη ντουλάπα του και έδεσε τη γάτα στην πόρτα. Έτσι ξεκίνησε αυτή η τελετή και παρασκευάστηκε ξανά το φίλτρο.

Όμως, ο Μάλχο είχε γεράσει. Παρόλο που έφτιαχνε το φίλτρο και έσωζε πολλούς ανθρώπους της κοιλάδας από βέβαιο θάνατο, ο ίδιος δεν το είχε χρησιμοποιήσει ούτε για μία φορά. Ακόμα και τώρα που γέρασε και αρρώστησε δεν το έκανε. Τελικά έμεινε κατάκοιτος και κάποιοι μαθητές του επιχείρησαν να του δώσουν κρυφά το φάρμακο που αυτός αρνούνταν να πάρει. Όμως αυτός τους κατάλαβε και τους μάλωσε. Τους δίδαξε πως δεν πρέπει να χρησιμοποιούν τη γνώση που αυτός τους χάρισε για ιδιωτικό όφελος. Τους αποκάλυψε τα τελευταία μυστικά της τελετής του και κάποια νύχτα πέθανε.

Την επόμενη χρονιά, οι μαθητές του Μάλχο ανακήρυξαν τον καλύτερο απ' αυτούς σαν τον Δάσκαλο που θα έκανε την τελετή. Είχαν στα χέρια τους όλα τα μυστικά. Ετοίμασαν το εργαστήριο, μία εβδομάδα πριν, φόρεσαν τις στολές τους και καθώς έμπαιναν μέσα, κάποιος πρόσεξε τη γάτα! Ο νέος Δάσκαλος θυμήθηκε πως την προηγούμενη φορά η γάτα ήταν δεμένη με μια κόκκινη κορδέλα στην πόρτα. Σκέφτηκε πως ο Μάλχο είχε ξεχάσει να τους πει γι' αυτή τη λεπτομέρεια και, όπως είχαν εκπαιδευτεί τόσα χρόνια κοντά του με επιμονή στη λεπτομέρεια, δεν παραμέλησαν να πάρουν μια κόκκινη κορδέλα και να δέσουν τη γάτα στην πόρτα. Η τελετή τελικά έγινε χωρίς απρόοπτα και το μαγικό φίλτρο παρασκευάστηκε και έσωσε πολλούς ανθρώπους και αυτή τη φορά.

Πέρασαν πολλά χρόνια και η σχολή που ο Μάλχο είχε ξεκινήσει με τους πρώτους εκείνους μαθητές είχε τώρα αποκτήσει εκατοντάδες μέλη. Τα μέλη αυτής της σχολής ήταν περήφανα που είχαν κληρονομήσει τη σοφία και τις διδασκαλίες του Μάλχο. Κάθε χρόνο, στις 23 του Μάη, ετοίμαζαν το εργαστήριο για μια εβδομάδα, φορούσαν τις τελετουργικές τους στολές, έδεναν τη γάτα με μια κόκκινη κορδέλα στην πόρτα, και ξεκινούσαν τη ολονύχτια τελετή που παρασκεύαζε το φίλτρο.

Πέρασαν αιώνες ολόκληροι και στη κοιλάδα, κάποια στιγμή έπεσε δυστυχία, πείνα και πόλεμος από ληστές που έκλεβαν και έκαιγαν και κατέστρεφαν τα πάντα. Πολλοί μαθητές της σχολής του Μάλχο σκοτώθηκαν σε εκείνη τη χρονιά και πολύ περισσότεροι ήταν οι πληγωμένοι και οι άρρωστοι. Το μαγικό φίλτρο τέλειωσε πολύ γρήγορα και οι μαθητές αποφάσισαν πως έπρεπε να κάνουν μια έκτακτη τελετή μέσα στο χειμώνα για να φτιάξουν νέο φίλτρο. Ετοίμασαν ξανά το εργαστήριο για μία εβδομάδα, φόρεσαν τις τελετουργικές τους στολές, μπήκαν στο εργαστήριο, έδεσαν τη γάτα με μια κόκκινη κορδέλα στην πόρτα και ξεκίνησαν την τελετή. Όμως, το φίλτρο που παρασκευάστηκε, δεν ήταν το ίδιο με αυτό που έκαναν στις 23 του Μάη. Φυσικά, απέκρυψαν την αποτυχία τους και περίμεναν την Άνοιξη.

Ήρθε τελικά η 23η του Μάη και οι μαθητές, αφού είχαν ετοιμάσει το εργαστήριο για μια εβδομάδα, φόρεσαν τις τελετουργικές τους στολές, μπήκαν στο εργαστήριο, έδεσαν τη γάτα με μια κόκκινη κορδέλα στη πόρτα και ξεκίνησαν την ολονύχτια τελετή. Όμως, η ιεροσυλία που είχαν διαπράξει το χειμώνα, δεν τους άφησε να ολοκληρώσουν την τελετή με αποτελεσματικότητα. Το φίλτρο που παρασκευάστηκε δεν είχε τις αρχικές του δυνάμεις και σε κάποιους μάλιστα έκανε και κακό αντί για καλό.

Τότε έγινε στάση μέσα στη σχολή, ορισμένοι νεότεροι μαθητές που πίστευαν πως γνώριζαν πως πρέπει να γίνουν τα πράγματα, έδιωξαν τους δασκάλους και ανέλαβαν εκείνοι τη σχολή. Έτσι η σχολή του Μάλχο, με νέα και δραστήρια ηγεσία προσέλκυσε πάρα πολλούς μαθητές και έγινε γνωστή σαν πανεπιστήμιο, στη χώρα εκείνη.

Πέρασαν κι άλλοι αιώνες. Το πανεπιστήμιο που κατάγονταν από τη σχολή του Μάλχο, είχε χιλιάδες μέλη και πάρα πολλούς οπαδούς σε ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο. Και τα μέλη του ήταν πολύ περήφανα που είχαν κληρονομήσει τη σοφία και τις γνώσεις αυτού του θρυλικού πια αλχημιστή. Το ιερότερο καθήκον και δικαίωμά τους ήταν η τελετή που γινόταν κάθε χρόνο στις 23 του Μάη. Μόνο οι καλύτεροι μαθητές του πανεπιστημίου αυτού μπορούσαν να συμμετέχουν στην τελετή, η οποία εξακολουθούσε να γίνεται στο ίδιο πανάρχαιο πια εργαστήριο που είχε φτιάξει ο Μάλχο. Έτσι, κάθε χρόνο στις 23 του Μάη, οι καλύτεροι μαθητές και οι δάσκαλοι του πανεπιστημίου, προετοίμαζαν με λεπτομέρεια το εργαστήριο για μια εβδομάδα, φορούσαν τις τελετουργικές τους στολές, έμπαιναν μέσα και όλοι, ένας-ένας με τη σειρά, έδεναν τη γάτα με μια κόκκινη κορδέλα...!!!

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...