Μια μέρα ονειρεύτηκα πως ήμουν ελεύθερος…
Ελεύθερος από κάθε παρά φύση ανάγκη και εξάρτηση
Ελεύθερος απ’ την σιωπηλή κραυγή της αγωνίας
Ελεύθερος απ’ την άχρηστη, ελεεινή περιγραφή του κόσμου
Ελεύθερος από τα απελπισμένα διλήμματα και τον αβάσταχτο πόνο
Ελεύθερος από πρόστυχους θεούς και καλοκάγαθους δαίμονες
Ελεύθερος από νεκρούς ιστούς και χαλκευμένες εικόνες
Ελεύθερος απ’ τα κάτοπτρα και το πρόσωπο που καθρεπτίζεται πάνω τους
Για λίγο έγινα κύτταρο της Απειρότητας Σου
Υψώθηκα στον ουρανό κι έλαμψα σαν τον ήλιο
Μα ο δόλιος…
Σαν ένιωσα πως καίγομαι στη φλόγα του Έρωτά Σου
αμέσως ξανακρύφτηκα μεσ’ τη θνητότητά μου
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου