Το εγώ μέσα μας είναι αυτό , με το οποίο ταυτιζόμαστε από άγνοια. Δεν ταυτιζόμαστε με τον πραγματικό μας εαυτό, αλλά με τον φανταστικό εαυτό. Ταυτιζόμαστε με το σώμα. Σκέφτεται, μια γυναίκα, είμαι ηθοποιός, και βλέπει ότι είναι πολύ όμορφη όταν είναι είκοσι χρονών, αλλά όταν φτάσει στα σαράντα και αρχίσει να έχει γκρίζα μαλλιά και ρυτίδες, παθαίνει κατάθλιψη. Αρχίζει να μην ικανοποιείται από τη ζωή, γιατί είχε ταυτιστεί με το σώμα, που δεν είναι πια όσο όμορφο ήταν. Αυτή είναι μια λανθασμένη ταύτιση και προέρχεται από το εγώ. Πολλοί διάσημοι άνθρωποι υποφέρουν από αυτό. Ταυτίζονται με το φυσικό σώμα, με την φυσική τους εμφάνιση. Είναι ταύτιση με το εγώ στο φυσικό επίπεδο.
Ζούμε σε αυτή την κατάσταση της πλάνης, νομίζοντας ότι είμαστε αυτό το σώμα. Είναι όμως δυνατόν αυτό το σώμα, που ήταν διαφορετικό πριν από είκοσι χρόνια, που ήταν διαφορετικό πριν από δέκα χρόνια, που ήταν διαφορετικό χθες, σήμερα, και που θα είναι διαφορετικό αύριο, να είναι η αμετάβλητη πραγματικότητα μέσα μας;
Κοιτάξτε μετά τις πέντε αισθήσεις σας. Κι αυτές αλλάζουν συνέχεια. Μήπως είμαστε οι αισθήσεις μας; Κι όχι μόνο αυτό, μπορείτε να παρατηρείτε το σώμα. Ποιος είναι αυτός που παρατηρεί; Νομίζουμε ότι είναι ο νους. Για μια ορισμένη περίοδο στη ζωή μας διατηρούμε την εντύπωση ότι ο νους μας είναι αυτός που παρατηρεί το σώμα μας και ξαφνικά έρχεται μια μέρα που ανακαλύπτουμε ότι παρατηρούμε το νου μας. Τι είναι λοιπόν αυτό; Μπερδευόμαστε. Η ταυτότητά μας τότε μετατοπίζεται κατά εκατόν ογδόντα μοίρες.
Και καθώς αναπτυσσόμαστε, βλέπουμε ότι ο νους μας είναι γεμάτος από πανέμορφες κλίσεις, αλλά και απαίσιες τάσεις. Βλέπουμε μέσα στον ίδιο μας τον νου το καλό και το κακό. Αυτή είναι η φύση του νου. Αναγνωρίζουμε την ίδια φύση και στα άλλα άτομα, ξέρουμε όμως πλέον ότι αυτό είναι μόνο ο νους τους, δεν είναι οι ίδιοι, ο εαυτός τους.
Καθώς λοιπόν προοδεύουμε πνευματικά, προσπαθούμε να εξακριβώσουμε τι είναι αυτό που παρατηρεί. Αυτά είναι τα σημεία που προηγούνται της εισόδου μας στο στάδιο του διαλογισμού. Χρειαζόμαστε πλέον το διαλογισμό για να προχωρήσουμε. Δεν είναι δυνατόν να αντιληφθούμε με τη διάνοιά μας ποιος παρατηρεί το νου. Θα πρέπει να γίνει η εμπειρία μας. Ποτέ πια δε θα είμαστε όπως πριν. Τότε βλέπουμε πως δεν υπάρχει καλό και κακό στον κόσμο, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Τα πάντα είναι όπως θα έπρεπε να είναι. Τα πάντα εξελίσσονται. Μερικά πράγματα φαίνονται καλά και μερικά κακά ανάλογα με το στάδιο εξέλιξης του κάθε ατόμου. Και όσο η εξέλιξη προχωρεί με τον χρόνο και η παρατήρηση βαθαίνει. Παρατηρώ τον νου, παρατηρώ αυτόν που παρατηρεί τον νου, παρατηρώ αυτόν που παρατηρεί αυτόν που παρατηρεί τον νου…
1 σχόλιο:
η ταυτιση ως "σταδιο" συνοδευεται απο την άσκηση στην αποταυτιση σε ολα αυτα που ο ανθρωπος νομιζει ως εαυτο: σκεψη, σωμα, συναισθηματα.
κι υστερα, σε επομενο σταδιο ή παραλληλο, δεν ξερω ακριβως να το ορισω,
επερχεται η ταυτιση, πάλι, αλλά ταυτιση με αυτο που Παντα Ηταν και θα Ειναι Εκεί,
αυτο που εσύ αποκαλεις θεό ή όπως το αποκαλει ο καθενας τελος πάντων.
Ταυτιση με το : ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟ.
καληνύχτα Δελτα
ή καλημερα
Δημοσίευση σχολίου