Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Τα όρια της αλήθειας


Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει αλήθεια. Ό,τι κι αν νοιώθουμε, σκεφτόμαστε ή ακούμε είναι μόνο ένα μέρος, από το “πιθανό”. Δεν αφορά ποτέ ολόκληρη την αλήθεια. Γι’ αυτό δεν μας χρησιμεύει σε τίποτα να θαυμάζουμε τη σοφία κάποιου άλλου ή να είμαστε πολέμιοι των νέων ιδεών, δημιουργώντας έτσι εσωτερικές ή εξωτερικές μορφές αυθεντίας και εξουσίας. Δεν υπάρχει απολύτως καμιά αυθεντία. Η πιο καταστροφική αυθεντία είναι το μυαλό που έχει καθένας μας και οι ταυτίσεις του. Όλοι θέλουμε τόσο πολύ να πιστέψουμε στην ύπαρξη της απόλυτης αλήθειας, μόνο και μόνο για να σταματήσουμε τη διαδικασία του θανάτου. Εάν λοιπόν η απόλυτη αλήθεια δεν υπάρχει, τότε, θα πρέπει να ζούμε την κάθε στιγμή, έτοιμοι να αποποιηθούμε τα πάντα την επόμενη στιγμή, ακριβώς επειδή οτιδήποτε ακούμε είναι μόνον ένα μέρος της αλήθειας. Εφόσον παραδεχόμαστε ότι δεν υπάρχει η απόλυτη αλήθεια, τότε, υπάρχει μια διαρκής κίνηση θανάτου. Πρέπει να είμαστε σε απόλυτη εγρήγορση. Δεν μπορούμε να αποκοιμηθούμε, επειδή πρέπει να ζήσουμε με την ανασφάλεια, που είναι αγάπη.
.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Τα χαρίσματα θεραπεύουν»
του Manuel Schoch




Κι άξαφνα η μνήμη μου αρχίζει να σβήνει κι ο νους μου να θολώνει. Όλα όσα πίστευα, όλα όσα έγραφα εξαφανίζονται. Κάρμα και ντάρμα, τσάκρας και μετενσάρκωση, αύρες κι αστρικά σώματα, θεός και διάβολος, καλό και κακό. Όλες οι παλιές δομές που είχα υιοθετήσει, τα πιστεύω κι οι συνήθειές μου νιώθω τώρα να γκρεμίζονται. Δεν έχω να πω ή να γράψω τίποτα πια. Ο νους μου έγινε ανοιχτός ουρανός κι άγραφος πίνακας και με έκπληξη παρακολουθεί όσα γύρω του διαδραματίζονται. Αισθάνομαι ότι ολόκληρο το είναι μου αναδιαρθρώνεται. Φοβάμαι κι αναγνωρίζω την προέλευση αυτού του φόβου. Ο φόβος της αλλαγής, της αποκόλλησης από τις νεκρές συνήθειες, ο φόβος της μεταμόρφωσης, ο φόβος του θανάτου. Παρατηρώντας αυτόν τον φόβο νιώθω εσωτερική γαλήνη κι ευδαιμονία. Οι εσωτερικοί μου δαίμονες αρχίζουν να εξευμενίζονται… Απλώς είμαι, απλώς υπάρχω κι έκπληκτος περιμένω να αντικρύσω την επόμενη στιγμή, το επόμενο θαύμα.



Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

10 σχόλια:

Άνεμος είπε...

Πώς συσχετίζεις τον πόθο για την απόλυτη αλήθεια με το φόβο του θανάτου;

Αυτό το "Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό..." είναι η μεγαλύτερη αλήθεια που έχει διατυπωθεί ποτέ! :-)

Καλυψώ είπε...

"Απλώς είμαι, απλώς υπάρχω κι έκπληκτος περιμένω να αντικρύσω την επόμενη στιγμή, το επόμενο θαύμα"

να μια ομορφη και λυτρωτικη αληθεια!

καλημερα!!!

delta είπε...

@ www.anemos

Έχει την αίσθηση ο άνθρωπος, γιατί έχουν καταφέρει κάποιοι να τον πείσουν γι’ αυτό, ότι είναι ένας κόκκος άμμου ριγμένος στο μέσο ενός σύμπαντος που δημιουργήθηκε τυχαία από μια "μεγάλη έκρηξη". Ότι είναι ένα "προϊόν" που μεταλλάχτηκε ή εξελίχθηκε στην πορεία του χρόνου. Κι έτσι έχει την ανάγκη από κάπου να πιαστεί, κάπου να στηριχτεί, σε κάτι να πιστέψει για να ξεπεράσει τον φόβο του θανάτου, τον φόβο του εκμηδενισμού της ύπαρξής του. Γι’ αυτό τον λόγο δημιουργήθηκαν οι θρησκείες. Κάθε μια από αυτές καυχιέται ότι κατέχει την πλήρη αλήθεια που θα μας σώσει. Όταν κατανοήσουμε ότι ο περιορισμένος ανθρώπινος νους δεν μπορεί να αντέξει το φως της πλήρους αλήθειας, ότι δηλαδή η απόλυτη αλήθεια δεν μπορεί να γίνει κατανοητή από τον άνθρωπο τότε θα μάθουμε να ζούμε με ανασφάλεια, τότε θα μπορέσουμε να αντέξουμε τον φόβο του θανάτου, τότε ίσως να κατανοήσουμε ότι ο θάνατος δεν είναι αυτό που μέχρι τώρα πιστεύαμε.

delta είπε...

@ ΚΑΛΥΨΩ

Η αντίσταση σ' αυτό που συμβαίνει είναι τελικά το πρόβλημά μας κι όχι αυτό που συμβαίνει. Όταν η αντίσταση σταματήσει αρχίζουν να συμβαίνουν τα θαύματα.

Να είσαι καλά Καλυψώ μου

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Πρώτα απ'όλα καλωσόρισες εξαφανισμένο μου!!

"Απλώς είμαι,υπάρχω κι έκπληκτος περιμένω να αντικ΄ρύσω την επόμενη στιγμή,το επόμενο θαύμα"

Αυτό τα λέει όλα για την κατανόηση, μερικώς βέβαια.. της αλήθειας που ραγίζει βουνα, για τους έχοντες τον φόβο του θανάτου.
Γεννηθήκαμε με δηλώμένο προορισμό...και στο χέρι μας έιναι την διαδρομη να την απολαύσουμε ή να την χάσουμε με μάταια και φοβικά συναισθήματα...υλιστικές πρακτικές βίου.. και κυνηγώντας χίμαιρες...

Την καλησπέρα μου σε όλους!!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

"Δεν υπάρχει απολύτως καμιά αυθεντία", κλειδί είναι αυτο.
Το θέμα είναι πώς το διαχειριζεται κάποιος.
Απελπισια κι οδύνη μπορεί να φέρει αλλά και την Απελευθερωση.
Αναδιαρθρωση Δέλτα
Συνοδοιπόροι είμαστε όλοι στην αναδιαρθρωση,
αν μου επιτρέπεις να παραφρασω.

καλη νυχτα σε όλους
και
ονειρα γλυκά

Margo είπε...

Απλώς είμαι.. ακούγεται τόσο απλό μα είναι τόσο δύσκολο να πάψει κάποιος να αντιστέκεται στην αλήθεια. Να απελευθερωθεί από τον ίδιο του τον εαυτό.

Πολύ δυναμική η επάνοδό σου Δημήτρη πρώτα η νοητική δίαιτα τώρα αυτό...

Καλό ξημέρωμα σε όλους!

delta είπε...

@ ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Καλώς σας βρήκα Πέλα μου! Αλλά δεν έφυγα ποτέ για να ξαναγυρίσω. Που να πάω άλλωστε; Μάλλον συνηθίσατε την πολυλογία μου. Μετά την παλίρροια όμως πάντα ακολουθεί η άμπωτη. Στις έντονες μέρες που ζούμε η ανάγκη να στραφούμε προς τα μέσα και να ξαναβρούμε το κέντρο μας είναι επιτακτική για να αντλήσουμε το κουράγιο να υποστηρίξουμε τον εαυτό μας πρώτα κι ύστερα τους συνανθρώπους μας. Κάθε μέρα μαθαίνω για έναν γνωστό που έκλεισε την επιχείρησή του, για έναν φίλο που αρρώστησε από καρκίνο, για έναν συνάνθρωπο που και καταστράφηκε οικονομικά και βρίσκεται σε απόγνωση. Ποιόν να πρωτοβοηθήσεις και πως; Δεν μας απέμεινε παρά η προσευχή. Τι μπορείς να πεις σε μια τέτοια εποχή και ποιος μπορεί να αντέξει την φιλοσοφία όταν στερείται τα βασικά προς το ζειν αγαθά; Δεν νοιώθω θυμό ή οργή παρά μόνο θλίψη. Η θλίψη λένε είναι απαραίτητη για να συμβεί η μεταμόρφωση. Θα δούμε. Προς το παρόν παρακολουθώ όσο το δυνατόν πιο αποστασιοποιημένα όσα συμβαίνουν γύρω μου. Όσο για την διαδρομή, χωρίς να κυνηγώ χίμαιρες δεν μπορώ να πω ότι την απολαμβάνω ιδιαίτερα.

Πότε θα ρίξουμε κανένα ξεγυρισμένο, άχρονο, εκτονωτικό γέλιο μετά δακρύων να συνέλθουμε;

...το εξαφανισμένο... :-)

delta είπε...

@ Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

Απελπισία σε καταλαμβάνει όταν συνειδητοποιείς ότι δεν υπάρχει αυθεντία και οδύνη όταν οι πεποιθήσεις και τα πιστεύω που άλλοι έντεχνα σου εμφύτεψαν πριν ακόμη αρχίσεις να περπατάς και που τόσα χρόνια ακολουθούσες αρχίζουν να γκρεμίζονται. Τι μένει λοιπόν τώρα που έχασες κάθε στήριξη; Χώρος για να γεννηθεί το καινούργιο! Χώρος για να διαμορφωθεί η δική σου αλήθεια, η οποία είναι και η μοναδική αλήθεια που υπάρχει. Δεν είναι μια απλή αναδιάρθρωση ή ανακαίνιση. Είναι κατεδάφιση! Γκρεμίζεται από τα θεμέλια το παλιό ερείπιο και στην θέση του ανεγείρεται ο προσωπικός σου ιερός ναός!

Να είσαι καλά Πεταλούδα μου στις απερίσκεπτες σπατάλες και στα εντομοφάγα αηδόνια.

delta είπε...

@ Margo

Στη βουδιστική διδασκαλία η σανσκριτική λέξη σαμάτα (samatha) σημαίνει σταματάω, και μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι η ανθρώπινη φύση μας ανθίζει μόνο όταν, στο πνευματικό επίπεδο, καταφέρουμε να σταματήσουμε να αντιδράμε σε καθετί. Η κάμπια πριν γίνει πεταλούδα ή ο σπόρος που βρίσκονται στη διαδικασία της μεταμόρφωσης, δεν αντιπαλεύουν αυτό που συμβαίνει – έχουν απορροφηθεί από τη διαδικασία να γίνουν κάτι άλλο, να αποκτήσουν διαφορετική μορφή, να γίνουν μια άλλη έκφραση της πηγής. Είναι απλώς στη διαδικασία της αποδοχής – στην κατάσταση της άμεσης παρατήρησης. Αυτό είναι το είδος της νοημοσύνης που πρέπει να καλλιεργήσουμε. Ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή.

Μπορούμε να σταματήσουμε να αντιδράμε; Όταν νιώθουμε θυμό, μπορούμε άραγε να σταματήσουμε για μια στιγμή, ώστε να δούμε ότι ο θυμός μας είναι τελικά φόβος; Όταν ανοίγουμε τον φάκελο με την περαίωση, όταν αντιλαμβανόμαστε ότι οι τράπεζες μας ληστεύουν, όταν τα παιδιά μας το πρωί αρνούνται να ξεκινήσουν για το σχολείο κι εμείς πρέπει να προλάβουμε χίλιες δυο υποχρεώσεις μπορούμε να μείνουμε αποστασιοποιημένοι παρατηρώντας τα συναισθήματα που προσπαθούν μέσα μας να γεννηθούν;

Η επταήμερη νοητική νηστεία μπορεί να σε βοηθήσει πολύ. Αν μη τι άλλο θα σε μάθει να μπαίνεις στη θέση του παρατηρητή. Να παρατηρείς τον εαυτό σου και τις αντιδράσεις σου σαν να μην είσαι εσύ. Απροσκόλλητη! Μπορεί την πρώτη φορά να αποτύχεις. Αν επιμείνεις όμως θα σε βοηθήσει στην μεταμόρφωση του νου σου. ΝΑ θυμάσαι το παράδειγμα της γάτας που παρακολουθεί και περιμένει πότε το ποντίκι θα πεταχτεί από τη φωλιά του. Στην ίδια εγρήγορση πρέπει να βρίσκεσαι κι εσύ και να παρατηρείς τις σκέψεις που γεννάει ο νους σου. Λένε ότι την πρώτη σκέψη είναι αδύνατον να την σταματήσουμε. Μπορούμε όμως να εμποδίσουμε την δεύτερη, την τρίτη και όλη την αλυσίδα των σκέψεων που προέχονται από την πρώτη. Τότε η γάτα θα έχει φάει το ποντίκι κι εμείς θα βγούμε κερδισμένοι γιατί σταματώντας μια αρνητική σκέψη εμποδίζουμε ένα αρνητικό συναίσθημα να γεννηθεί.

Καλό σου βράδυ Μαρία μου, χάρηκα που επικοινωνήσαμε έστω κι έτσι.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...