Χρόνια πολλά στα Εσωτερικά Μονοπάτια !

Ένας χρόνος στα πελάγη της ψυχής μας

.

Προχωράμε, συνεχίζουμε ακάθεκτοι, με επιμονή και υπομονή, με πειθαρχία και πάθος, μέσα από αμέτρητες δυσκολίες που προσπαθούν να ανατρέψουν το καράβι μας, που προσπαθούν να μας κρατήσουν πίσω. Συνεχίζουμε να πλέουμε. Η πρώτη σπίθα που ανακαλύψαμε μέσα μας, συνεχώς δυναμώνει. Η πόρτα του ουρανού μας ανοίγει όλο και περισσότερο. Καινούργιες ιδέες κατακλύζουν τη συνείδηση μας και μέσα σ’ αυτή ριζώνουν και βγάζουν φυτά, βγάζουν καρπούς που μας βοηθούν να ανέβουμε σε συνεχώς ψηλότερα σκαλοπάτια, να συνεχίσουμε την Πνευματική πρόοδο και την προσπάθεια να προσεγγίσουμε το Φως.

Δεν είναι εύκολη η μετάβαση από τη γη στον ουρανό. Η πορεία είναι δύσκολη, γιατί η γη, καλά εδραιωμένη, σκληρή σαν πέτρωμα, έχει σχηματίσει μέσα μας φράγμα αδιαπέραστο. Χρειάζεται Φλόγα εσωτερική έντονη, για να μπορέσουμε να καταλύσουμε και να διαλύσουμε όλα τα υλιστικά στοιχεία που έχουμε συσσωρεύσει.

Ο άνθρωπος σιγά-σιγά ξεφεύγει από τη γη και προχωρεί προς τους ουρανούς, κι αρχίζει να αισθάνεται πιο ελεύθερος. Αρχίζει να αισθάνεται ότι κάποτε είχε φτερά και μπορούσε να πετάξει σε κόσμους, τους οποίους τώρα δεν μπορεί ούτε καν να δει. Ψάχνει να αφυπνίσει μέσα του αυτά τα φτερά, να τα ενεργοποιήσει και να τα δυναμώσει για να μπορέσουν να τον ανασηκώσουν και πάλι στους Κόσμους του Φωτός.

.

Μας διακατέχει ο πόθος να ταξιδέψουμε και να επιστρέψουμε εκεί που κατοικούσαμε στην αρχή, τότε που οι Αιώνες ακόμα δεν υπήρχαν, αλλά ήμασταν όλοι μας Ένας. Τότε που ο χρόνος και ο χώρος δεν μας είχε περιλάβει μέσα στον τροχό του, αλλά ήμασταν πάνω από αυτόν, ήμασταν έξω απ’ το χώρο, δεν περιοριζόμασταν από τίποτα. Ήμασταν παντού. Ποθούμε να ξυπνήσουμε μέσα μας αυτή την ενθύμηση της τότε Αληθινής Ζωής, της Ζωής στην Αιώνια Γαλήνη, στην Πατρική Αγκαλιά. Η Θεία Φλόγα που νιώθουμε εντός μας να σιγοκαίει, περικλείει όλη αυτή την ενθύμηση. Μπορεί ακόμη να μην έχουμε καταφέρει να μεταστοιχειωθούμε εντελώς από τη Φλόγα αυτή, για να μπορέσουμε να θυμηθούμε, για να μπορέσουμε να αποσύρουμε από την όρασή μας τα πέπλα και να δούμε την μόνη Αλήθεια, την μόνη Ζωή, που αιώνες στερηθήκαμε επιλέγοντας να ζήσουμε μέσα στο χρόνο, στο χώρο και στη διττότητα. Το πιο μακρινό ταξίδι πάντως ξεκινάει όταν πραγματοποιήσουμε το πρώτο βήμα. Και το πρώτο βήμα έγινε. Το ταξίδι της επιστροφής μας ξεκίνησε και παρά τα θεόρατα κύματα, τους κύκλωπες και τους λαιστρυγόνες, τη σκύλα και τη χάρυβδη, μοιάζει να είναι μαγικό. Ιδιαίτερα όταν στο πλάι σου αντικρίζεις τόσο υπέροχους συνεπιβάτες. Ιδιαίτερα όταν στο καράβι σου έχεις για καπετάνιο τον καπετάν Φώτη.

ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ !!!

Πολλά όμορφα γεγονότα συνέβησαν μέσα στον πρώτο το χρόνο της λειτουργίας των Εσωτερικών Μονοπατιών. Ένα από αυτά ήταν η πρώτη μαγική πανελλήνια συνάντηση μας, στη Μακρυνίτσα του Πηλίου, που την οργάνωσε ο καπετάνιος μας.

Εύχομαι την δεύτερη αυτή χρονιά που ξεκινάει, το ταξίδι μας να γίνεται συνεχώς ευκολότερο, να γίνεται καλύτερο, να γίνεται πιο άνετο, πιο χαρούμενο και πιο απολαυστικό για όλους μας.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...