Τρόπος Ύπαρξης

Πολλά άγχη και καταθλίψεις δημιουργούνται εξαιτίας μιας προκαθορισμένης ιδέας που έχουμε για το που θέλουμε να φτάσουμε στη ζωή μας και δεν αφήνουμε την ζωή να κυλήσει και να μας οδηγήσει εκείνη. Όταν λοιπόν ο στόχος μας δεν εκπληρώνεται, απογοητευόμαστε. Η ζωή είναι περισσότερο βιώσιμη αν υιοθετήσουμε τη συμπεριφορά του σέρφερ : τα κύματα είναι που δείχνουν τον δρόμο, κι όχι η ιδέα μου για το που πρέπει να φτάσω. Είναι καλύτερα να ανοίγουμε το δρόμο ανάλογα με τις πέτρες που θα συναντάμε στο διάβα μας.

Μπορούμε να ζήσουμε τη ζωή σαν οδηγοί του μετρό, γνωρίζοντας ακριβώς που πάμε, πως είναι η διαδρομή και που είναι η επόμενη στάση. Μπορούμε όμως να τη ζήσουμε και σαν σέρφερ, ακολουθώντας το κύμα και περιμένοντας με έκπληξη να δούμε που θα μας προσγειώσει. Προτείνω να ακολουθήσουμε τα κύματα. Θα διασκεδάσουμε πολύ περισσότερο και θα αποφύγουμε την κατάθλιψη.

Η ζωή ρέει όταν ανοίγεσαι με αυτόν τον τρόπο. Δεν είναι οι δυσκολίες που συναντάμε στο δρόμο μας το πρόβλημα αλλά ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες. Είναι υπέροχα όσα συμβαίνουν όταν ριχνόμαστε στην περιπέτεια της ζωής, στο δρόμο του ήρωα. Είναι λύτρωση να αφήσουμε το κύμα να μας παρασύρει. Οι όποιες δυσκολίες τότε μετατρέπονται σε κάτι ενδιαφέρον : Σε μια περιπέτεια προς την αυτογνωσία.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...

Μάθημα ζωής...

''Μέσα από την ανατροφή των παιδιών μας μαθαίνουμε κι εμείς''

Aυτή η όμορφη σκέψη του φίλου Delta (ανάρτηση ανατροφή των παιδιών)

http://nekthl.blogspot.com/2010/01/blog-post_24.html

ήταν απαρχή, για μια αναδρομή στη δική μου πορεία σαν γονιός. Με εμπειρία 3 παιδιών σ'αυτό το πανέμορφο ταξίδι της γονεϊκής μου ταυτότητας.

Τα μεγαλύτερα παιδιά μου ήρθαν σε νεανική ηλικία θα έλεγα. Μεγάλωσα κι εγώ μαζί τους, βασιζόμενη κυρίως στο μητρικό ένστικτο που διέπει όλα τα πλάσματα της φύσης. Άπειρη ούσα μπροστά στο θαύμα της ζωής, με πολλή αγάπη, αλλά και φόβο που μου έβγαζε υπερπροστατευτισμό. Με όλα τα μη και τα πρέπει, έχοντας την εντύπωση ότι έτσι θα τα θωράκιζα από τους κινδύνους και την σκληρότητα της κοινωνίας.


Αυστηρή με τα θέλω τους και διαλλακτική με τα πρέπει που μας υπαγορεύει η κοινωνία. Θετικό ήταν το ότι ήμουν ηλικιακά κοντά τους, 20-21 χρόνια διαφορά, και σχετικά οι μνήμες μου πρόσφατες με τις δικές τους. Παραλληλίζοντας τις δικές μου εμπειρίες και τα θέλω μου σε ταυτόχρονες ηλικίες, αλλά ο φόβος μου και οι ανασφάλειές μου, ως προς την ανατροφή τους, μεγαλύτερες. Βέβαια, και οι επίκτητες συμπεριφορές που είχα από τον τρόπο που με μεγάλωσαν οι δικοί μου γονείς. Άθελα ακολουθούσα πρότυπα που μου δόθηκαν. Μεγάλωσαν όμως όμορφα, πήραν τις ζωές στα χέρια τους, σπούδασαν και πλέον τα καμαρώνω, (ας μου επιτραπεί αυτό...) Είναι πολύ κοντά μου, συζητούμε, διαφωνούμε, συμφωνούμε και τολμώ να πω, εξελίσσομαι παράλληλα μαζί τους.

Εχω την ευλογία, να έχω στην αγκαλιά μου,την πιο μικρή μου κόρη, που ήρθε στην ζωή μου σε μια πιο ώριμη ηλικία, μετά από 12 χρόνια, για να αντιληφθώ, ότι η ωριμότητα και η εμπειρία χρόνων, είναι πολύ σημαντικός παράγων,για την ανατροφή των παιδιών.

Εξελισσόμεθα συνεχώς, και πλέον, έχω και μέτρο σύγκρισης του τότε με το τώρα.


Πριν από λίγες μέρες, ο γιος μου, ο οποίος έλειπε για σπουδές και μόλις τελείωσε την θητεία του, βλέποντας ελάχιστα την μικρή τα τελευταία χρόνια, σε μια συζήτηση που είχαμε μου είπε :

"Μαμά στην μικρή είσαι πιο χαλαρή... στη σκέψη σου, στην συμπεριφορά σου, στον τρόπο που αντιμετωπίζεις καταστάσεις, στον τρόπο που μεγαλώνει. Σε μας έλεγες να είμαστε πάντα τυπικοί,ευγενικοί..., χρονοδιάγραμμα διαβάσματος..., παιχνιδιού..., εξόδου..., επιλογές φίλων..., και τέλος - ήταν διαταγή. Με την μικρή, το συζητάς, ακούς τι έχει να σου πει, τις αφήνεις την επιλογή στα θέλω της, συνδιαλέγεσαι μαζί της, έχεις περισσότερη υπομονή και δέχεσαι πιο χαλαρά τα πράγματα και τις καταστάσεις που προκύπτουν."

Με ξάφνιασε ευχάριστα, αλλά και μου άφησε μια γεύση πικρίας. Οχι για τα πιστεύω μου στην ανατροφή των παιδιών. Η ευγένεια, η αγάπη, το μοίρασμα η καλή συμπεριφορά, είναι το ίδιο. Αλλά ο τρόπος που το έδωσα τότε και τώρα.

Πρέπει να ακούμε τα παιδιά μας, έχουν να μας πουν πολλά, μέσα από την καθαρότητα της σκέψης τους και την αγνότητα της ψυχής τους. Να μαθαίνουμε και να εξελισσόμαστε συμπορευόμενοι μαζί τους.

Εν κατακλείδι, θα σας αναφέρω ένα περιστατικό.

Η μικρή μου ήταν 8 χρονών (τώρα είναι στην εφηβεία) και είχε συμβεί κάτι που με έκανε έξω φρενών. Ο θυμός μου ήταν άμετρος. Με άκουγε με το κεφάλι κάτω, δεν δικαιολογήθηκε, δεν μου ζήτησε συγνώμη, με αγνόησε εντελώς (έτσι το εξέλαβα εγώ, πάνω στην σύγχυση μου).

Πέρασαν κάποιες ώρες, ο θυμός μου πλέον είχε καταλαγιάσει και κάποια στιγμή, βγαίνει απ' το δωμάτιό της, έρχεται κοντά μου, με αγκαλιάζει και μου λέει:

"Μαμά μου συγγνώμη, είχες δίκιο, δεν θα ξανασυμβεί."

Στην ερώτησή μου, γιατί δεν μου ζήτησες συγγνώμη τότε για να δικαιολογήσεις την στάση σου και το κάνεις τώρα;

Η απάντησή της ήταν:

Γιατί δεν θα με άκουγες !

Ήταν το πρώτο μάθημα διαχείρησης θυμού και δεν το πήρα από κάποιον μεγάλο δάσκαλο αλλά από το ίδιο το παιδί μου ...

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...

H αλήθεια βρίσκεται μέσα σου

Μην πιστεύεις τις παραδόσεις, ακόμη κι αν έχουν γίνει πιστευτές από πολλές γενιές και σε πολλές χώρες.

Μην πιστεύεις κάτι επειδή πολλοί το επαναλαμβάνουν.

Μη δέχεσαι τίποτα εξαιτίας της αυθεντίας του ενός ή του άλλου ή των σοφών ή των γερόντων ή επειδή βασίζεται στην αυθεντία των κειμένων.

Ποτέ μην πιστεύεις κάτι επειδή το ευνοούν οι πιθανότητες.

Μην πιστεύεις κάτι που φαντάστηκες, νομίζοντας ότι κάποιος θεός το ενέπνευσε.

Μην πιστεύεις τίποτα βασιζόμενος μόνον στην αυθεντία των δασκάλων σου ή των ιερέων.


Μετά από έρευνα, πίστευε αυτό που έχεις δοκιμάσει στον εαυτό σου και το βρίσκεις λογικό, και το oποίο είναι σε αρμονία με τη δική σου ευημερία όσο και με των άλλων

(Kalama Sutra)- Buddha to the Kalamas

Φοβερή Φάτσα !

Πάντα υπάρχει κάποιος που προσπαθεί να "χαλάσει" μια φωτογραφία!...

( Κι ύστερα λένε πως τα ζώα δεν έχουν χιούμορ … )

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...

η αληθεια βρισκεται μεσα σου... Θυμήσου !

"Μην πιστεύεις τις παραδόσεις, ακόμη κι αν έχουν γίνει πιστευτές από πολλές γενιές και σε πολλές χώρες.


Μην πιστεύεις κάτι επειδή πολλοί το επαναλαμβάνουν.


Μη δέχεσαι τίποτα εξαιτίας της αυθεντίας του ενός ή του άλλου ή των σοφών ή των γερόντων ή επειδή βασίζεται στην αυθεντία των κειμένων.


Ποτέ μην πιστεύεις κάτι επειδή το ευνοούν οι πιθανότητες.

Μην πιστεύεις κάτι που φαντάστηκες, νομίζοντας ότι κάποιος θεός το ενέπνευσε.


Μην πιστεύεις τίποτα βασιζόμενος μόνον στην αυθεντία των δασκάλων σου ή των ιερέων.



Μετά από έρευνα, πίστευε αυτό που έχεις δοκιμάσει στον εαυτό σου και το βρίσκεις λογικό, και το oποίο είναι σε αρμονία με τη δική σου ευημερία όσο και με των άλλων"







(Kalama Sutra)- Buddha to the Kalamas

Οι εχθροί μας είναι μια ευλογία

Για να ανθίσει το φυτό πρέπει πρώτα να πεθάνει ο σπόρος. Όταν ο σπόρος εξαφανιστεί , φυτρώνει το φυτό. Από εκείνη τη στιγμή ολόκληρο το σύμπαν μοιάζει να είναι εναντίον του. Άνεμοι, καταιγίδες, παιδιά και ζώα που προσπαθούν να το ξεριζώσουν. Δεκάδες προβλήματα και εχθροί που το μικρό φυτό θα αναγκαστεί να πολεμήσει μόνο του. Είναι όμως στα αλήθεια οι εχθροί του;

Οι άνεμοι της αντιξοότητας δεν φυσάνε εναντίον μας. Μας δίνουν μια ευκαιρία, μας δίνουν μια πρόκληση, μας δίνουν μια δυνατότητα να ριζώσουμε βαθιά. Μας λένε να σταθούμε στο έδαφος και να δώσουμε μια γερή μάχη. Μας δυναμώνουν.

Ας διαβάσουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Το Δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού» του σύγχρονου Βούλγαρου σοφού : Omraam Mikhael Aivanhov

Είναι το ένστικτο που σπρώχνει τους ανθρώπους στην εκδίκηση, δεν είναι η σοφία: σας χτυπούν και χτυπάτε χωρίς να σκεφτείτε. Σας έχω διηγηθεί την ιστορία των τριών γιόγκι που είχαν αποτραβηχτεί στο δάσος; Προσεύχονταν, διαλογίζονταν, ήθελαν να γίνουν τέλειοι ... Κάποιος περνάει από εκεί και δίνει ένα χαστούκι στον πρώτο. Και τι κάνει αυτός; Σηκώνεται πάνω, ορμάει και του δίνει δύο. Πραγματικά, αυτός, υπάρχει η ελπίδα να τελειοποιηθεί! Ο δεύτερος δέχεται κι αυτός ένα χαστούκι: σηκώνεται για να ανταποδώσει, αλλά σκέφτεται για δυο δευτερόλεπτα και ξανακάθεται. Αυτός τουλάχιστον είχε μάθει την αυτοκυριαρχία. ΄Οσο για τον τρίτο ... ούτε που αντιλήφθηκε ότι έφαγε ένα χαστούκι, εξακολουθεί να διαλογίζεται!

.

Λοιπόν, βλέπετε, υπάρχουν βαθμοί.

Ο πρώτος γιόγκι ανήκει στην κατηγορία των κοινών ανθρώπων που ανταποδίδουν πάντα σύμφωνα με τη δικαιοσύνη ... ή ακόμα και με την αδικία! Ο δεύτερος ανήκει στην κατηγορία αυτών που συγκρατούνται, γιατί σκέφτονται. Λέει: «Δεν αξίζει τον κόπο να ανταποδώσω, γιατί θα δυσκολέψω ακόμη τα πράγματα...» ΄Οσο για τον τρίτο, έχει ήδη τόσο εξελιχθεί ώστε να μην αισθάνεται πια τα χτυπήματα του εχθρού του.

Και τώρα θα προχωρήσω ακόμα πιο μακριά για να σας πω ότι οι εχθροί σας είναι μια ευλογία. Σκέφτεστε: «Μα τι λέει, έχασε το μυαλό του πια! Οι εχθροί μας είναι μια ευλογία ;» Αυτή η αντίδραση αποδεικνύει ότι δεν καταλαβαίνετε πολλά πράγματα. Ναι, μια ευλογία, γιατί είναι οι εχθροί που μπορούν να σας βοηθήσουν να γίνετε πιο δυνατοί, πιο ισχυροί και πιο φωτεινοί. Καθώς δεν είστε φωτισμένοι, δεν το βλέπετε, και παραδίνεστε. Αν όμως είστε νοήμονες, θα καταλάβετε ότι σας προσφέρουν την ευκαιρία να γίνετε μια θεότητα. Αυτοί οι εχθροί είναι μεταμφιεσμένοι φίλοι, είναι αυτοί που σας υποχρεώνουν να ασκείστε, να εξελίσσεστε.

Πρέπει να ξέρετε ότι οι δύο αρχές του φωτός και του σκότους εκδηλώνονται ασταμάτητα στον κόσμο και ότι αγωνίζονται αιώνια αναμεταξύ τους. Λοιπόν, αν ανήκετε στα σκοτάδια, θα σας επιτεθεί το φως, κι αν ανήκετε στο φως, θα σας επιτεθούν τα σκοτάδια. Πρέπει να το περιμένετε αυτό. Ναι, αυτό όμως δεν είναι λόγος να σταματήσετε και να μην κάνετε πια τίποτα το καλό, παρά την έλλειψη κατανόησης και την εχθρότητα, πρέπει να εξακολουθείτε, πρέπει μάλιστα να μάχεστε, αλλά να μάχεστε μόνο με τα μέσα του φωτός. Εγώ, σας παρουσιάζω μια τόσο προνομιούχα μέθοδο ώστε, αν με καταλάβετε, θα είστε πάντα ο νικητής, ο θριαμβευτής. Γιατί θα χειρίζεστε δυνάμεις και ενέργειες ανώτερες, ακόμη άγνωστες.

Οι εχθροί είναι ένας πειρασμός που τον στέλνει ο αόρατος κόσμος, γιατί υπάρχει η επιθυμία να τους ανταποδώσουμε με τα ίδια όπλα για να τους δείξουμε ότι είμαστε πιο δυνατοί από αυτούς. Λοιπόν, αυτοί είναι ένας πειρασμός και συνάμα μια ευλογία, που σας αναγκάζουν να εξασκηθείτε. Αντί να τεμπελιάζετε και να κοιμάστε πάνω στις δάφνες σας, σας αναγκάζουν να ξεπερνάτε τον εαυτό σας. Αλλά βέβαια, για να φτάσετε σ' αυτόν το βαθμό της συνείδησης, χρειάζεται πολλή αγάπη, πολλή καλοσύνη ...

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...

Η ανατροφή των παιδιών μας

Κάθε συναίσθημα που νιώθουμε το εκπέμπουμε στο περιβάλλον μας και τα παιδιά διαθέτοντας μεγαλύτερη διαίσθηση από μας, αντιλαμβάνονται πολύ καλά αυτό που νιώθουμε. Η δημιουργικότερη στάση προς το παιδί μας λοιπόν είναι να αισθανόμαστε ασφαλείς, να αισθανόμαστε βαθιά μέσα μας σιγουριά για τις ικανότητες του να πετύχει στη ζωή του. Θα μου πείτε βέβαια, πως είναι δυνατόν κάποιος να έχει θετικά συναισθήματα όταν βλέπει το παιδί του να μπλέκει με κακές παρέες, να τεμπελιάζει όλη μέρα σε καφετερίες, να παίρνει χαμηλούς βαθμούς στο σχολείο …

Ας δούμε τις συμβουλές του Πάτερ Παίσιου, τον οποίο είχα την τύχη να προλάβω να τον γνωρίσω στο Άγιο Όρος, πάνω στην ανατροφή των παιδιών μας. Ο θεόπνευστος αυτός γέροντας, θεωρούσε πιο αποδοτικό να προσευχόμαστε για τα παιδιά μας, παρά να τα μαλώνουμε και να τους γκρινιάζουμε όταν κάνουν πράξεις μη συμβατές με τα δικά μας πιστεύω. Θεωρούσε επίσης ότι ο σημαντικότερος παράγοντας για την πνευματική και σωματική υγεία των παιδιών είναι η θετική οικογενειακή ατμόσφαιρα.



«Καλό είναι οι γονείς να δείχνουν στο παιδί ότι στεναχωριούνται για τις αταξίες που κάνει, αλλά να μην το πιέζουν και να προσεύχονται. Γι’ αυτό λέω στις μητέρες να “ζοριστούν” στην προσευχή και όχι να ζορίσουν τα παιδιά τους. Στο σπίτι είναι απαραίτητο να υπάρχει ατμόσφαιρα αγάπης και ειρήνης. Το παιδί αν πάρει λίγη αγάπη από το σπίτι, ακόμη και να ξεφύγει κάποια στιγμή, θα δει ότι δεν βρίσκει αλλού αγάπη, αλλά μόνο υποκρισία και θα γυρίσει πίσω. Αν, όμως θυμάται άσχημες στιγμές μέσα στο σπίτι, μαλώματα και αντιδικίες, πώς να του κάνει καρδιά να γυρίσει πίσω ;»

«Τα παιδιά στα πνευματικά θέματα, τα βοηθούμε κυρίως με το παράδειγμά μας, όχι με το ζόρισμα. Τα παιδιά από την κούνια ακόμη αντιγράφουν τους γονείς. Ξεσηκώνουν ό,τι βλέπουν να κάνουν οι μεγάλοι και τα γράφουν όλοι στην άδεια κασέτα τους.»

«Όταν το παιδί είναι ανήσυχο, αν το πάρει η μάνα του στην αγκαλιά και το χαϊδέψει και το φιλήσει, ηρεμεί, γαληνεύει. Αν το χορτάσει στοργή και αγάπη, όταν είναι μικρό, ύστερα αυτό έχει δύναμη να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της ζωής.»

«Με το ζόρισμα οι γονείς δεν βοηθάνε τα παιδιά, τα πνίγουν. Οι γονείς πρέπει να ελέγχουν με τρόπο τα παιδιά τους για να τα φέρνουν σε λογαριασμό, αλλά να μη δημιουργούν χάσματα μεταξύ τους. Οι γονείς πρέπει να προσπαθούν να βοηθούν τα παιδιά τους με αρχοντικό τρόπο, ο οποίος καλλιεργεί το φιλότιμο στις ψυχές τους, ώστε να καταλάβουν το καλό ως ανάγκη.»

Μη ξεχνάτε επίσης ότι δεν είμαστε τίποτα περισσότερο από ενέργεια η οποία δονείται σε συγκεκριμένες συχνότητες. Όταν νιώθουμε φόβο, δυσαρέσκεια, απογοήτευση, παλλόμαστε σε κατώτερες συχνότητες, και μόνο αρνητικά αποτελέσματα μπορεί να έχει στους ανθρώπους που μας περιστοιχίζουν. Αν αντίθετα οι σκέψεις μας και τα συναισθήματα μας είναι θετικά, τα παιδιά μας θα νιώσουν ασφάλεια, θα νιώσουν ότι τους εμπιστευόμαστε, με αποτέλεσμα να βελτιώσουν την αυτοεκτίμηση τους και την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους. Χρησιμοποιώντας την μέθοδο του οραματισμού και δημιουργώντας με την φαντασία μας ένα ιδανικό μέλλον για τα παιδιά μας, όπως έχουμε ξαναπεί, έλκουμε αυτό το παραμυθένιο μέλλον !

Τέλος ας φροντίσουμε να διδάξουμε τα παιδιά με το παράδειγμά μας. Τα παιδιά ρουφούν σαν σφουγγάρι ότι βλέπουν και όχι ότι ακούν.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...

Ζούμε χλιαρά

Ζούμε χλιαρά. Απλώς ζούμε. Ζούμε χωρίς όρεξη. Δουλεύουμε, διασκεδάζουμε, χαιρόμαστε, λυπούμαστε, μισούμε, αγαπάμε, ερωτευόμαστε, ανόρεκτα. Χλιαρά ! Δεν αφήνουμε τη στιγμή να μας παρασύρει. Δεν αφήνουμε τον εαυτό μας να εξαφανιστεί μέσα στο τώρα. Ζούμε χωρίς να ζούμε. Ξεκομμένοι από την ύπαρξη. Ξεκομμένοι από τα συναισθήματά μας. Τόσο μακριά από το θαύμα της ζωής.

Βλέπω τον γιό μου που είναι πέντε χρονών και παρατηρώ πόσο ευαίσθητος είναι σε κάθε τι που συμβαίνει γύρω του. Και είναι πραγματικά ο δάσκαλος μου. Τα μάτια του δεν χάνουν τίποτα. Είναι γεμάτα ένταση ! Όταν είναι θυμωμένος είναι η προσωποποίηση του θυμού. Θυμός, καθαρός θυμός ! Φτάνει στο εκατό τις εκατό της έντασης, εκεί που τα πράγματα εξατμίζονται, εκεί που αρχίζει η επανάσταση, εκεί που δεν υπάρχει επιστροφή. Εμείς θυμώνουμε με μισή καρδιά. Δεν είμαστε ολοκληρωτικά δοσμένοι σ’ αυτό, δεν χανόμαστε στο θυμό, κρατιόμαστε, υπολογίζουμε τις συνέπειες. Και μας ακολουθεί αυτός ο θυμός για πολύ καιρό.

Την ώρα που σε μισεί ένα παιδί σε μισεί ολοκληρωτικά. Και την επόμενη στιγμή έρχεται στην αγκαλιά σου και σου λέει πως σ’ αγαπάει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο στον κόσμο. Πως γίνεται αυτό ; Όταν τα συναισθήματα είναι ολόκληρα δεν αφήνουν ίχνη πίσω τους ! Αυτή είναι η ομορφιά της ολοκλήρωσης. Δεν συσσωρεύει ψυχολογική μνήμη. Η ψυχολογική μνήμη δημιουργείται μόνον όταν δεν ζούμε ολοκληρωτικά, κρέμεται από πάνω μας κι αυτή η εκκρεμότητα μας ακολουθεί για όλη μας τη ζωή. Χιλιάδες ανολοκλήρωτα πράγματα κρέμονται από πάνω μας.

Αυτή είναι η θεωρία του κάρμα. Ατελείωτες υποθέσεις, ατελείωτες πράξεις, που περιμένουν να τελειώσουν, να ολοκληρωθούν και εξακολουθούν να μας υποκινούν : Ολοκλήρωσε με επιτέλους ! Ένας ανολοκλήρωτος έρωτας, ένας έρωτας που δεν τον ζούμε με την ένταση που οφείλουμε να τον ζήσουμε, ένας έρωτας στον οποίο κρατιόμαστε πίσω και υπολογίζουμε τις συνέπειες, μπορεί να μας αφήσει απωθημένα για όλη μας τη ζωή.

Αν όμως ζούμε ολοκληρωμένα, έντονα, αν ζούμε τη στιγμή, τότε από τη στιγμή που τελειώνει, έχουμε ελευθερωθεί από αυτήν. Δεν κοιτάζουμε πίσω πια. Δεν υπάρχει παρελθόν αλλά ούτε και μέλλον. Απλώς παραμένουμε στο εδώ και τώρα. Εξάλλου μόνο αυτό υπάρχει.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...

Μάθημα Πίστης

Αυτό το σκυλάκι ήλθε στη ζωή την παραμονή των Χριστουγέννων του 2002. Γεννήθηκε με 2 πόδια. Φυσικά δεν μπορούσε να περπατήσει. Ακόμη και η μητέρα του δεν το ήθελε !

Ο πρώτος του ιδιοκτήτης δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να επιβιώσει και έτσι σκέφτηκε την ευθανασία.

Μετά όμως συνάντησε την τωρινή του ιδιοκτήτρια, Jude Stringfellow, η οποία θέλησε να το φροντίσει. Αποφάσισε να το εκπαιδεύσει να περπατάει στα δυο του πόδια ! Το ονόμασε Faith (πίστη)

Στην αρχή έβαλε την Πίστη πάνω σε μια σανίδα σέρφινγκ για να αισθανθεί την κίνηση.

Μετά χρησιμοποίησε φυστικοβούτυρο σε ένα κουτάλι σαν κίνητρο και αμοιβή ώστε το σκυλί να στέκεται στα δυο του πόδια και να χοροπηδάει. Ακόμη και το άλλο σκυλί στο σπίτι ενθάρρυνε την Πίστη να περπατήσει.

Σαν από θαύμα μετά από 6 μήνες η Πίστη έμαθε να ισορροπεί στα πίσω πόδια της και με πηδηματάκια να προχωράει. Μετά από περισσότερη προπόνηση στο χιόνι κατάφερε να αρχίσει να περπατάει σαν άνθρωπος !



Τώρα η Πίστη τρελαίνεται να κάνει βόλτες ! Και φυσικά όπου πηγαίνει τραβάει την προσοχή των ανθρώπων. Γρήγορα έγινε διάσημη και έχει εμφανιστεί σε διάφορα τηλεοπτικά σόου και γνωστές εφημερίδες.

Εκδόθηκε για αυτήν ένα βιβλίο που τιτλοφορείται «Με λίγη Πίστη». Της έγινε επίσης πρόταση να πρωταγωνιστήσει σε μια από τις επόμενες ταινίες του Χάρυ Πότερ.

Η ιδιοκτήτρια της Jude Stringfellοw παραιτήθηκε από την θέση της δασκάλας που είχε και σχεδιάζει να γυρίσει όλο τον κόσμο με την Πίστη για να διδάξει ότι ακόμη και χωρίς ένα τέλειο σώμα, η ψυχή μας είναι πάντα τέλεια

Στη ζωή υπάρχουν πάντα ανεπιθύμητα γεγονότα και για να μπορέσουμε να νιώσουμε καλύτερα, θα πρέπει να καταφέρουμε να τη δούμε από μια διαφορετική οπτική γωνία.

Εύχομαι αυτό το μήνυμα να μας αφυπνίσει έτσι ώστε να νιώσουμε ευγνώμωνες και να εκτιμούμε κάθε μοναδική μέρα της ζωής μας.

Η Πίστη είναι η συνεχής απόδειξη του θαύματος της ζωής.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...

Θα μπορούσε να είναι και ανέκδοτο : Ο εγωισμός και η λήψη αποφάσεων

Κάποτε σε μια ερασιτεχνική ομάδα ποδοσφαίρου σε ένα χωριό οι προπονήσεις γινόταν κάθε απόγευμα Δευτέρας – Τετάρτης- Πέμπτης (6-9) και κάθε Τρίτη (5-6) γινόταν η θεωρία στρατηγικής του επόμενου αγώνα.

Από την αρχή της σεζόν οι παίκτες ζήτησαν από τον Προπονητή που ήταν συνταξιούχος μεγάλος παίκτης να αλλάξει την Θεωρία και να την πάει την Δευτέρα 5-6 ακριβώς πριν την προπόνηση για να έχουν και δύο ελεύθερα απογεύματα την εβδομάδα με την οικογένειά τους και να μπορούν να βγουν και κανένα απόγευμα Τρίτης στην Αγορά.

Η απάντηση του προπονητή ήταν ότι δεν γίνεται γιατί την Δευτέρα βλέπει τους αγώνες όλης της αγωνιστικής σε βίντεο και αναλύει στρατηγικές.

Μετά από κανά δύο αγώνες τα αποτελέσματα της ομάδας δεν ήταν και τόσο καλά αφού πάντα υπήρχαν κανά δύο παίκτες που έλειπαν από το μάθημα της θεωρίας είτε γιατί έπρεπε να κρατήσουν τα παιδιά τους, είτε είχαν κάποια άλλη υποχρέωση αφού μιλάμε για ερασιτεχνική ομάδα όπου κανένας δεν πληρωνόταν.

Στο συμβούλιο που έγινε όταν ζητήθηκαν ευθύνες από τον προπονητή οι παίκτες ξανάθεσαν το αίτημά τους λέγοντας ότι με την πρότασή τους θα υπήρχε και μεγαλύτερη υποκίνηση και θα ήταν και πιο χαρούμενοι και ικανοποιημένοι, και έθεσαν το προπονητή προ των ευθυνών των αποφάσεων του.

Το αποτέλεσμα της σύσκεψης ήταν να πει ο προπονητής : «ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΑΡΕΣΕΙ, ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΡΕΞΩ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΙΚΤΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΠΛΑΝΑ ΧΩΡΙΑ!». Όπως καταλαβαίνεται αυτή η ομάδα εξαφανίστηκε από τον χάρτη και ο προπονητής έμεινε στην ιστορία σαν ο πιο εγωιστής προπονητής που κατάστρεψε μια ομάδα με ευοίωνο μέλλον σε μερικές εβδομάδες!

Αυτά γίνονται όταν οι αποφάσεις μας χαρακτηρίζονται μόνο από ΙΣΧΥ και όχι από Καλοσύνη και Σοφία. Τα πάθη μας και τα συναισθήματά μας πρέπει να ελέγχονται από το Νου μας σε κάθε μας απόφαση.

Η παραπάνω ιστορία μπορεί να γίνει παράδειγμα για την λήψη αποφάσεων σε ότι αφορά οποιονδήποτε οργανισμό είτε αυτός είναι ο Εαυτός μας, η οικογένειά μας, ένας Σύλλογος, μία Αυτοκρατορία. Πρέπει να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες του οργανισμού. Αν ο οργανισμός μας έχει άμεση ανάγκη από γλυκόζη και ζητάει ζάχαρη και εμείς δεν τον ακούμε και του δώσουμε πρωτεΐνη (κρέας) το πιο πιθανό είναι να πάθουμε υπογλυκαιμία και να λιποθυμήσουμε κ.ο.κ.

Καλή σας μέρα λοιπόν.!

Ποιός σε εμποδίζει ;

Μια μέρα φτάνοντας στα γραφεία τους, οι υπάλληλοι μιας μεγάλης εταιρείας, είδαν μια μεγάλη ανακοίνωση στην πόρτα που έγραφε :

«Χθες, το άτομο που εμπόδιζε την εξέλιξη σας σ’ αυτή την εταιρεία, πέθανε ! Παρακαλούμε να λάβετε μέρος στην κηδεία που θα γίνει στο κατάλληλα διαμορφωμένο δωμάτιο»

Μετά το αρχικό σοκ από το θάνατο ενός συναδέλφου, όλοι άρχισαν να αναρωτιούνται ποιος ήταν αυτός που εμπόδιζε την εξέλιξη των συναδέλφων του και της ίδιας του της εταιρείας.

Η περιέργεια ήταν τέτοια που κλήθηκε το προσωπικό ασφαλείας για να μην υπάρξουν ατυχήματα από το συνωστισμό στο δωμάτιο της κηδείας.

«Θέλω να δω ποιος είναι αυτός ο κερατάς που τόσο καιρό εμπόδιζε την αύξησή μου» είπε ένας υπάλληλος σε συνάδελφό του. «Τουλάχιστον τα τίναξε !»

Ένας – ένας οι περίεργοι υπάλληλοι, πλησίαζαν το φέρετρο και μόλις κοιτούσαν μέσα, έμεναν άφωνοι. Έμεναν για λίγο διάστημα να κοιτούν σιωπηλοί και σοκαρισμένοι ……

Υπήρχε ένας καθρέπτης μέσα στο φέρετρο ! Οποιοσδήποτε κοιτούσε μέσα μπορούσε να δει τον εαυτό του. Μια πινακίδα δίπλα στον καθρέπτη έγραφε :

Υπάρχει μόνο ένα πρόσωπο ικανό να βάλει όρια στην εξέλιξη σου.

.

ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ !

Είμαστε το μόνο πρόσωπο που μπορεί να ανατρέψει τη ζωή μας.

Είμαστε το μόνο πρόσωπο που μπορεί να επηρεάσει την ευτυχία μας και την επιτυχία μας.

Είμαστε το μόνο πρόσωπο που μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό μας.

Η ζωή μας δεν αλλάζει όταν αλλάζει το αφεντικό μας, όταν αλλάζουν οι φίλοι μας, όταν αλλάζουν οι συγγενείς μας, όταν αλλάζουν οι συνάδελφοί μας, όταν αλλάζει η δουλειά μας, όταν αλλάζει ο σύντροφός μας.

Η ζωή μας αλλάζει όταν εμείς αλλάζουμε, όταν εμείς ξεπερνάμε τις περιορισμένες αντιλήψεις μας, όταν εμείς αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε οι μόνοι υπεύθυνοι για την ζωή μας.

Η πιο σημαντική σχέση στη ζωή μας είναι αυτή με τον εαυτό μας.

Εξετάστε τους εαυτούς σας, παρατηρήστε τους εαυτούς σας. Μη φοβάστε να αντιμετωπίσετε δυσκολίες και απώλειες. Γίνετε νικητές, χτίστε τον εαυτό σας και δημιουργήστε την πραγματικότητά σας.

Ο κόσμος είναι σαν ένας καθρέπτης. Επιστρέφει στον καθένα την αντανάκλαση των σκέψεων και των πεποιθήσεων του.

Ο κόσμος και η πραγματικότητα μας είναι σαν καθρέπτες τοποθετημένοι σε ένα φέρετρο που μας υποδεικνύουν το θάνατο της θεϊκής μας δυνατότητας να φανταστούμε και να δημιουργήσουμε την ευτυχία και την επιτυχία μας.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...

Ένας χρόνος Ξάνθη Φιλοσοφείν

Glitter Happy Birthday Graphics

Ένας χρόνος Ξάνθη Φιλοσοφείν !

Μπράβο παιδιά, τα καταφέραμε !

Πέρα από κάθε προσδοκία, αντέξαμε ο ένας τον άλλον για έναν ολόκληρο χρόνο.

Ναι, ήταν πριν ένα χρόνο που από μια πλάκα ξεκίνησε αυτό το φιλοσοφικό καφενείο, με πρώτο συνθετικό στο όνομα του το «Ξάνθη», αφού από την πόλη αυτή κατάγονται οι δημιουργοί του, οι οποίοι δεν είχαν μέχρι τότε ασχοληθεί με την μπογκόσφαιρα και δεν είχαν την ικανότητα να αντιληφθούν την απήχηση που θα είχε η προσπάθειά τους. Τι θα ήταν όμως το Ξάνθη Φιλοσοφείν χωρίς τους συντάκτες του και χωρίς τους αναγνώστες του ; Ένας νεκρός χώρος χωρίς ζωή. Τι θα ήταν το Ξάνθη Φιλοσοφείν χωρίς τον Λάμπρο, τον Φώτη, τον ΙΑΝΙ, τον Βλάχο, τον Web Star, την Πεταλούδα, τον Ολλανδό, την Πέλλα, την Ειρήνη, τον Κώστα, την Χριστίνα, την Ελένη, την Κέλλυ, την Μαργαρίτα, την Μάργκο, τον Ευρύνοο, τον Μορφέα, τον Σταύρο, τον Πλωτίνο, τον Πλάτωνα, την Σοφία, τον Επίκουρο, τον Γιάννη Αυγουστάτο, την Καλυψώ, την Ανθή, την Nath και τόσους ακόμη ;

Happy Birthday (HOT!)

Φτάσαμε στο ΕΝΑ λοιπόν !

Επειδή όμως αποδείξαμε σε προηγούμενη ανάρτηση ότι : «και το ΕΝΑ τούτο δεν υπάρχει», σαλπάρουμε ολοταχώς για το ΔΥΟ !

…και βλέπουμε …

.

Το όφελος σ’ αυτή την πορεία ανυπολόγιστο. Γνωρίσαμε ανθρώπους ! Γνωρίσαμε αληθινούς συνοδοιπόρους με διαφορετικές απόψεις που είχαν το θάρρος να τις εκφράσουν ελεύθερα και το ανοιχτό μυαλό και την ανεκτικότητα να συζητήσουν το διαφορετικό. Το αποτέλεσμα αυτή της ανταλλαγής των απόψεων εξαιρετικό! : Η όξυνση της διάνοιας και η διεύρυνση της συνείδησης μας.

Προχωράμε λοιπόν, αν κι εσείς συμφωνείτε, και μια που είμαστε μακριά για να το γιορτάσουμε προσφέροντας ένα ποτήρι σαμπάνια, σας κερνάμε την αγάπη που αναβλύζει από την καρδιά μας μαζί με τα λόγια του αγαπημένου Όσσο για να μας εμπνέουν στη διαδρομή μας.

Happy Birthday Glitter

Η κάθε ιδέα μπορεί να γίνει αγάπη ή εμπόδιο. Και είναι δύσκολο να ζήσει κανείς χωρίς ιδέες. Πριν λοιπόν φτάσεις στο επίπεδο του νου, όπου δεν υπάρχουν σκέψεις, τότε, όλα είναι διαθέσιμα αυτομάτως.

Πριν γίνει αυτό, είναι καλύτερα να έχεις την εξής ιδέα στο νου σου : Είσαι μέρος μιας ατέλειωτης ενέργειας. Και κάνοντας διάφορα πράγματα, κερδίζεις, δεν χάνεις.

Αγάπη, δραστηριότητα, οτιδήποτε, να θυμάσαι πάντα και να έχεις στο νου σου ότι, κάθε φορά που δίνεις κάτι, έχεις περισσότερα στη διάθεση σου. Σου δίνονται περισσότερα, από τις ρίζες. Ο Θεός είναι εκείνος που δίνει χωρίς όρους.

Αν δίνεις κι εσύ, τα χέρια σου θα αδειάζουν συνέχεια και ο Θεός θα σου δίνει περισσότερα. Αν είσαι τσιγκούνης, η σχέση σου με τη θεϊκότητα κόβεται. Τότε, ζεις σαν ένα μικρό κύμα, που φοβάται συνέχεια ότι θα χάσει.

.

Custom Twitter Backgrounds

Ζήσε σαν τον ωκεανό.

Να είσαι σαν τον ωκεανό !

Μη σκέφτεσαι ότι θα χάσεις. Τίποτα δεν χάνεται. Δεν είσαι άτομο, απλώς φαίνεται πως είσαι άτομο.

Η ολότητα ενώνεται μαζί σου.

Δεν είσαι παρά μια μορφή της ολότητας, ένας από τους τρόπους που εκδηλώθηκε η ολότητα.

Και μην ανησυχείς !

Ποτέ δεν πρόκειται να τελειώσει.

Ετούτη η ύπαρξη δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος.

Διασκέδασε, γιόρτασε, γίνε δραστήριος και να είσαι εκείνος που δίνει πάντα.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...