Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013

Η αλλαγή είναι "ΆΛΛΗ ΓΗ"


Όλοι ψάχνουμε κάτι, όλοι επιζητάμε κάτι νέο, μια αλλαγή. Καρτερικά ελπίζουμε να αλλάξουν τα πράγματα ή καλύτερα να αλλάξουν τα πράγματα κάποιοι άλλοι.
 
Ορισμένοι έχουν αντιληφθεί πως η κάθε είδους αλλαγή ξεκινάει από το άτομο, δηλαδή από τον ίδιο μας τον εαυτό. Έτσι έχουμε αυτούς, τους αναζητητές, που ψάχνουν μέσα τους αυτήν την αλλαγή. Τελικά, είναι ακόμα λιγότεροι αυτοί που καταφέρνουν την πολυπόθητη αλλαγή.


Κάποτε ένας καθηγητής πανεπιστημίου επισκεύτηκε έναν δάσκαλο για να τον ρωτήσει περί της θεωρίας του Ζεν. Αφού ο δάσκαλος τον καλοδέχτηκε του πρότεινε να του προσφέρει τσάι. Έφερε ο δάσκαλος μια τσαγιέρα ζεστό τσάι και δυο φλυτζάνια. Καθώς σέρβιρε τον επισκέπτη του ο δάσκαλος γέμισε το φλυτζάνι αλλά συνέχισε να ρίχνει τσάι, μέχρι που ο καθηγητής δεν άντεξε και του φώναξε πως το φλυτζάνι του έχει ήδη γεμίσει και το τσάι χύνετε. Τότε ο δάσκαλος με πραότητα του είπε: πώς θέλεις να σου μιλήσω για το ζεν αν δεν μου δώσεις χώρο;


Πώς λοιπόν προαναμέλπουμε μια εσωτερική αλλαγή χωρίς να τις χαρίσουμε τον ανάλογο χώρο. Χώρο τον οποίο τον γεμίζουμε με τις μέχρι τώρα μας διαμορφώσεις, των χαρακτήρα μας, τις προκαταλήψεις μας, τις συνήθειες μας, την μόρφωση μας, το Εγώ μας! 



Η αλλαγή που ψάχνουμε είναι άλλη γη !  Είναι έξω από τα καθιερωμένα, είναι έξω από τα κοινά, είναι έξω από όλα όσα ξέρουμε, έχουμε διδαχθεί, διαβάσει ή βιώσει! Θα πρέπει να αδειάσουμε από όλα όσα μας γεμίζουν για να δώσουμε χώρο και αέρα στο καινούριο να ανθίσει! Πρέπει να αφεθούμε στην ροή να μας παρασύρει, ούτως η άλλως τα νέα μέρη δεν είναι γνωστά. Το ταξίδι προς το άγνωστο απαιτεί πίστη και απαγκίστρωση από την ως τώρα γνώση η οποία είναι πεπερασμένη και αχρείαστη για το επόμενο βήμα. Ας τολμήσουμε το επόμενο βήμα ξεκολλώντας από την μετέωρη στάση του πελαργού! 


Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

3 σχόλια:

delta είπε...

Πόσο λίγο αλλάζει κανείς; Γιατί άραγε πηγαίνουν χαμένες τόσες προσπάθειες; Θέλουμε πραγματικά να αλλάξουμε; Συνήθως όχι. Μας βολεύει η κατάστασή μας. Μας βολεύει να λειτουργούμε με ένα συγκεκριμένο μοντέλο και το μόνο που επιδιώκουμε είναι μικρές βελτιώσεις στο μοντέλο λειτουργίας μας. Έτσι επιτυγχάνουμε μονάχα φτωχές αλλαγές προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο. Κάποιοι πιο τολμηροί , συνήθως ύστερα από μεγάλη απογοήτευση, αλλάζουν μοντέλο.

Η ερώτηση που θα μπορούσε να γίνει εδώ είναι : Χρειαζόμαστε πραγματικά ένα μοντέλο για να προχωρήσουμε είτε αυτό λέγεται ΖΕΝ είτε λέγεται Gestalt therapy;

Νομίζω όμως Μορφέα πως έδωσες μια καλή πάσα για την επόμενη ανάρτηση…

morfeas είπε...

Είπα και γω να διαβάσω για το ειδέναι και το συν-ειδέναι και άκουσα το μπίπ από το email για την ειδοποίηση του σχολίου σου… ε δεν θα με αφήσεις να αγιάσω!!!

Δεν χρειάζεται κανένα μοντέλο φίλε Delta. Δεν χρειάζεται καμία νόρμα για τέτοιου είδους εργασίες, για εσωτερικές διεργασίες.

Το μόνο που εμείς πρέπει να κάνουμε είναι να αφήσουμε αυτόν τον ζωτικό χώρο να αναπτυχθεί το νέο. Και πώς αφήνουμε χώρο; Με την λήθη. Λήθη σε όσα έχουμε μάθει, σε όσα ξέρουμε, σε όσα μας διαμορφώνουν. Αν αφήσουμε όλα αυτά στην άκρη τότε θα μπορέσουμε να ΔΟΥΜΕ! Να δούμε τα πράγματα όπως είναι, και να τα δούμε ΜΟΝΟΙ μας για πρώτη φορά.

Διαβάζουμε ένα βιβλίο και μετά διαβάζουμε μια κριτική γι αυτό από έναν κριτικό.

Βλέπουμε μια ταινία και μετά διαβάζουμε μια κριτική γι αυτήν από έναν κριτικό.

Πάμε διακοπές και μετά διαβάζουμε μια κριτική για το μέρος αυτό από έναν κριτικό.

Τρώμε σε ένα εστιατόριο μετά διαβάζουμε μια κριτική για το φαγητό από έναν κριτικό.

Ζούμε στην Ελλάδα και κάθε βράδυ βλέπουμε έναν κριτικό πανελίστα στο τελεβιζιόνι (που θα έλεγε και ο καθ. Λιαντίνης) να κρίνει την ζωή μας.

Εμείς δε βλέπουμε, δε κρίνουμε ούτε αυτά που μας αφορούν άμεσα!!!

Έχουμε λάσπη στα μάτια της ψυχής, όμοια με την λάσπη που αφαίρεσε ο Ιησούς από τα μάτια του τυφλού στην γνωστή παραβολή.

Δεν χρειαζόμαστε κανένα μοντέλο και κανένα να μας διδάξει να δούμε όπως δεν έχουν τα νεογνά κανένα ανάγκη να τους διδάξει να δουν για πρώτη φορά. Είναι όλα μέσα μας. Αλλά πόσο θέλουμε να αλλάξουμε; Πόσο θέλουμε να ξεβολευτούμε από αυτή την κατάσταση στρουθοκαμηλισμού;

Ανώνυμος είπε...

Ξερεις τι μου θυμιζεις???Μια ομιλια που ακουσα πριν χρονια απο τον Πατερα Κωνσταντινο Στρατηγοπουλο που ελεγε οτι δεν ακολουθουμε τον Χριστιανισμο γιατι δυσκολευομαστε και δεν ξεβολευομαστε οπως σωστα λες αλλα ακολουθουμε ο καθενας οπως τον βολευει...εγω πχ κανω Κωνσταντινισμο ο αλλος Γιαννηανισμο κλπ δλδ ο καθενας το δικο του....κατα τα αλλα ειμαστε χριστιανοι.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...