Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος - Τάσος Λειβαδίτης


Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι
για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους , θα φωνάξεις
τα χείλη σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές
Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ’ τις σφαίρες
μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.


Κάθε κραυγή σου θα ‘ ναι μια πετριά
στα τζάμια των πολεμοκάπηλων.
Κάθε χειρονομία σου θα ‘ναι
για να γκρεμίζει την αδικία.
Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις,
ούτε στιγμή να ξεχαστείς.


Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται
στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις
για μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη απ’ τις φωτιές.


Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις
για να ζήσουν οι άλλοι.


Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι
ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι
μπρος στα ντουφέκια!





Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Φόβος


Ήταν κάποτε ένας γιατρός. Μια μέρα φεύγοντας από την πόλη που έμενε για να πάει σε μια άλλη γειτονική όπου είχε δουλειά, συνάντησε την πανούκλα που έμπαινε. Σταμάτησε και την ρώτησε: «Πάλι εδώ; Τι ήρθες να κάνεις;» Και η πανούκλα απάντησε: «Είναι η σειρά μου».

«Πόσους θα πάρεις αυτή τη φορά;» ρώτησε ο γιατρός.

«Λίγους, γύρω στους χίλιους», απάντησε η πανούκλα.

Μετά από μια εβδομάδα ο γιατρός (έχοντας ενημερωθεί εντωμεταξύ για την κατάσταση στην πόλη του) επέστρεψε, και στην είσοδο της πόλης αντάμωσε την πανούκλα που έφευγε.

«Μου είπες ψέματα», της είπε. «Είχες πει ότι θα πάρεις κάπου χίλιους και τελικά πέθαναν πέντε χιλιάδες».

Κι εκείνη απάντησε: «Δεν είπα ψέματα. Εγώ πήρα χίλιους. Τους υπόλοιπους τους σκότωσε το άγχος και ο φόβος…»




Το άγχος και ο φόβος είναι περισσότερο θανατηφόρα από την πανούκλα που βιώνουμε. Τις περισσότερες φορές ο φόβος μήπως συμβεί το χειρότερο είναι χειρότερος από το να συμβεί το χειρότερο. Στη ζωή μας βιώνουμε εκατομμύρια καταστροφές από τις οποίες η συντριπτική πλειοψηφία δεν συμβαίνει ποτέ. Τις βιώνουμε μόνο στο μυαλό μας. Συλλογικά και ατομικά όλοι κάτι φοβόμαστε: τη χρεοκοπία, την απόλυση, την κατάρρευση του ευρώ, τους ιούς, τους χωρισμούς, μήπως πέσει ο ουρανός στα κεφάλια μας. Ο φόβος όμως δυστυχώς είναι το πιο αποτελεσματικό εργαλείο πολιτικής χειραγώγησης. Το δηλητήριο που παραλύει τη δράση και την αντίσταση στην επέλαση οποιασδήποτε εξουσίας.

Η υπερβολική ανησυχία οδηγεί σε ακινησία

Antonio Gramsci, 1891-1937, Ιταλός κομμουνιστή ηγέτης


Αν αρχίσουμε να ζούμε στη στιγμή ο φόβος εξαφανίζεται. Ο κάθε φόβος έρχεται μέσα από μια επιθυμία. Έτσι αν αρχίσουμε να παρατηρούμε τον εαυτό μας θα διαπιστώσουμε ποια επιθυμία είναι αυτή που τον δημιουργεί και αν είμαστε αρκετά συνειδητοί θα διακρίνουμε την ματαιότητα που κρύβεται πίσω από αυτή την επιθυμία.





Ο φόβος επίσης προέρχεται από την ανασφάλεια μας για το αύριο. Το αύριο όμως πάντα θα είναι ανασφαλές. Η ζωή είναι όμορφη επειδή είναι ανασφαλής. Η ανασφάλεια χρωματίζει με ομορφιά τη ζωή μας. Η ζωή είναι όμορφη γιατί έχει ανατροπές. Δεν είναι δεδομένη. Η ζωή είναι όμορφη γιατί υπάρχει ο θάνατος. Η ζωή έχει αξία γιατί μπορεί να χαθεί. Αν δεν μπορούμε να την χάσουμε τότε η ζωή γίνεται φυλακή. Δεν θα μπορέσουμε να την απολαύσουμε.

Όπως λέει ο Όσσο :

Άκου πάντα το κάλεσμα του αγνώστου και αφέσου να βρίσκεσαι πάντα σε κίνηση. Ποτέ μη προσπαθείς να αγκιστρωθείς από κάπου. Το να αγκιστρωθείς σημαίνει να πεθάνεις. Είναι ένας πρώιμος θάνατος.

Λίγη αίσθηση του χιούμορ,

Λίγο γέλιο, αθωότητα παιδιού

- και τι έχεις να χάσεις;

Προς τι ο φόβος ;

Τίποτα δεν έχουμε

Έχουμε έρθει χωρίς τίποτα,

Χωρίς τίποτα θα φύγουμε.




original photo


Ο Σενέκας, διάσημος Ρωμαίος Στωικός φιλόσοφος είπε:


Timendi causa est nescire.

που σημαίνει: η αιτία του φόβου είναι η άγνοια


Ποια άγνοια; Η άγνοια ότι τα πάντα συμβαίνουν στη ζωή μας για ένα μοναδικό λόγο. Για να μας αφυπνίσουν από το λήθαργό μας. Για να πονέσουμε, έτσι ώστε μέσα από τον πόνο να αναγκαστούμε να φέρουμε στην επιφάνεια την αληθινή μας φύση. Η άγνοια ότι το δράμα της ζωής μας είναι τέλειο. Και όπως πρόσφατα μου είπε ένας καλός φίλος και δάσκαλος :

Στο τέλος Δημήτρη όλα θα είναι καλά. Κι αν δεν είναι όλα καλά θα σημαίνει πως το τέλος δεν ήρθε ακόμη.





Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Κυριακή 29 Μαΐου 2011

“Κινήσου προς τα μέσα αλλά όχι με τον τρόπο που σε κάνει ο φόβος να κινείσαι” – Ρουμί


Οι λέξεις του Σουφιστή Μύστη Ρουμί είναι τεράστιας σημασίας. Υπήρξαν πολλοί λίγοι άνθρωποι που συγκίνησαν και μεταμόρφωσαν τόσες καρδιές όσο ο Τζαλαλουντίν Ρουμί. Λέεο ο Όσσο για την παραπάνω ρήση:

Μην κινείσαι με τον τρόπο που ο φόβος σε κάνει να κινείσαι.

Κινήσου με τον τρόπο που η χαρά σε κάνει να κινείσαι – όχι μέσα από το φόβο, γιατί όλες οι λεγόμενες θρησκείες βασίζονται στο φόβο. Ο Θεός τους δεν είναι τίποτα παρά φόβος και ο παράδεισος και η κόλασή τους δεν είναι τίποτα παρά προβολές του φόβου και της απληστίας.

Η δήλωση του Ρουμί είναι πολύ επαναστατική: Μη κινείσαι από φόβο.

Όλες οι θρησκείες λένε στον κόσμο, «Να φοβάστε τον Θεό!»

Ο Μαχάτμα Γκάντι συνήθιζε να λέει, «Δεν φοβάμαι τίποτα εκτός από τον Θεό.» Όταν το άκουσα αυτό είπα ότι ήταν η πιο ανόητη δήλωση που μπορούσε κάποιος να κάνει. Μπορεί να φοβάσαι τον οποιονδήποτε, αλλά τον Θεό μην τον φοβάσαι γιατί ο μόνος τρόπος που μπορείς να τον πλησιάσεις είναι μέσα από αγάπη. Ο Θεός δεν είναι πρόσωπο αλλά ο συμπαντικός παλμός της καρδιάς. Αν μπορείς να τραγουδήσεις με αγάπη, να χορέψεις με αγάπη… μια συνηθισμένη πράξη όπως το να στροβιλιστείς λόγω της αγάπης… Η χαρά και η γιορτή είναι αρκετές για να φτάσουν το ενδόμυχο άδυτο της ανθρώπινης οντότητας και της ύπαρξης.




Όλοι βιώνετε τη ζωή σας μέσα από τον φόβο.

Οι σχέσεις σας γίνονται από φόβο. Ο φόβος είναι τόσο συντριπτικός – σαν σκοτεινό σύννεφο που σκιάζει τη ζωή σας – αφού λέτε πράγματα που δεν θέλετε να πείτε, αλλά ο φόβος σας κάνει να τα πείτε. Κάνετε πράγματα που δεν θέλετε αλλά ο φόβος σας αναγκάζει. Λίγη εξυπνάδα είναι αρκετή για να δείτε…

Εκατομμύρια άνθρωποι λατρεύουν πέτρες σκαλισμένες από τους ίδιους. Έφτιαξαν τους Θεούς τους κι ύστερα τους λάτρεψαν. Πρέπει να είναι μέσα από μεγάλο φόβο, γιατί που μπορεί να βρεις το Θεό; Ο πιο εύκολος τρόπος είναι το να σκαλίσεις έναν Θεό σε όμορφο μάρμαρο και να τον λατρέψεις. Και κανείς δεν νομίζει ότι αυτό είναι καθαρή ανοησία, γιατί όλοι το κάνουν με διαφορετικούς τρόπους – κάποιος στο ναό και κάποιος στο τζαμί – και κάποιος στη συναγωγή, δεν έχει διαφορά. Η ουσία είναι η ίδια, πως ότι κάνεις το κάνεις από φόβο – οι προσευχές σου είναι γεμάτες φόβο.




Ο Ρουμί κάνει μια επαναστατική, εξαιρετική δήλωση: «Κινήσου προς τα μέσα, άλλα όχι με τον τρόπο που σε κάνει ο φόβος να κινείσαι.» Τότε, ποιος είναι ο τρόπος να κινηθεί κανείς προς τα μέσα; Γιατί να μην κινηθείς παιχνιδιάρικα; Γιατί να μην κάνεις τη θρησκεία σου χαρά; Γιατί να είσαι τόσο σοβαρός; Γιατί να μην κινηθείς γελώντας; - όπως ακριβώς τα μικρά παιδιά που τρέχουν χαρούμενα πίσω από τις πεταλούδες χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη αιτία. Απλά η χαρά των χρωμάτων και η ομορφιά των λουλουδιών και των πεταλούδων είναι αρκετή – και είναι τόσο χαρούμενα.

Σε κάθε εικοσιτετράωρο βρες λίγες στιγμές δίχως φόβο, πράγμα που σημαίνει ότι εκείνες τις στιγμές δεν ζητάς τίποτα. Δεν ζητάς καμιά ανταμοιβή και δεν ανησυχείς για καμιά τιμωρία, απολαμβάνεις απλά το στροβίλισμα, το πέρασμα προς τα μέσα.




Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Ότι πιο χαμηλό και έρπον είναι στην πιο υψηλή θέση


Ότι πιο χαμηλό και έρπον
είναι στην πιο υψηλή θέση…
Να πως μπορεί τελικά
ένα παράσιτο
να στέκεται πιο ψηλά
από τον κορμό που το φιλοξενεί.
Και να πως,
ορισμένα μέλη μιας κοινωνίας
-που παριστάνουν και τα
αρσενικά κοκοράκια-
Καθίστανται ευνούχοι
ενός αρχιευνούχου επιδειξία…
Και μες σ’ αυτό το περιβάλλον
που έχουν αποδεχθεί
δεν μπορούν παρά ο ένας
να μισεί τον άλλον…


Γιάννη Βουλτσίδη
«Ο παράσιτος των Δουκάτων»


Αφιερωμένο σε όλους τους απάχηδες της καθημερινότητάς μας, ιλουστρασιόν πολιτισμένα λεβεντόπαιδα, αετόμορφα, που κάνουν τεράστια προσπάθεια για να μας… «σώσουν» και για να «αποκαταστήσουν» την τιμή και την υπόληψή μας, από την θεόρατη «τρυπάρα» που έχουν ανοίξει.





Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

σσσσσσσ...γιατί αν ξυπνήσουν οι Έλληνες ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΣΑΣ











Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Αγανακτισμένοι και στην Ξάνθη !


Ας αρχίσουμε την ειρηνική επανάσταση σήμερα στην πόλη μας. Ας πούμε ένα βροντερό ΟΧΙ στην προσδοσία και το ξεπούλημα της χώρας μας. Ας αντιδράσουμε επιτέλους.


Τοποθεσία : Πλατεία Δημοκρατίας, κεντρική πλατεία Ξάνθης

Ώρα : 6:00 μ.μ. - 11:30 μ.μ

Έξω από κόμματα, χωρίς φασαρίες, χωρίς κουκούλες, χωρίς βία, στα χνάρια των Ισπανών αδελφών μας!


Αντίστοιχες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας πραγματοποιούνται σήμερα σε ολόκληρη την Ελλάδα.




Διαβάστε για τους αγανακτισμένους:

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=402691


Δείτε που αλλού γίνονται συγκεντρώσεις στην Ελλάδα:

http://100greekblogs.blogspot.com/2011/05/15-link-facebook.html







Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...