Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013
Οι καθοριστικές στιγμές της ζωής
Τι θα μπορούσε, τι θα έπρεπε να γίνει
με όλο αυτό το χρόνο που βρίσκεται μπροστά μας
απλόχερος και άμορφος,
ελαφρύς στην ελευθερία του
και βαρύς στην
αβεβαιότητά του;
Είναι μια επιθυμία ονειρική και νοσταλγική,
να σταθούμε ξανά σε εκείνο το καθοριστικό σημείο της
ζωής
και να μπορέσουμε να ακολουθήσουμε
μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση
από εκείνη που μας έκανε αυτό που είμαστε;
Οι καθοριστικές στιγμές της ζωής όταν η κατεύθυνσή της
αλλάζει για πάντα,
δεν χαρακτηρίζονται πάντα από ηχηρούς και
εντυπωσιακούς θεατρινισμούς.
Στην πραγματικότητα, οι δραματικές στιγμές μιας
καθοριστικής εμπειρίας
είναι συχνά απίστευτα χαμηλών τόνων.
Όταν η στιγμή ξεδιπλώνει τις επαναστατικές επιπτώσεις
της
και βεβαιώνεται ότι μια ζωή αποκαλύπτεται σε ένα νέο
φως,
το κάνει σιωπηλά.
Και μέσα σ’ αυτή την υπέροχη σιωπή βρίσκεται το
ιδιαίτερο μεγαλείο της.
«Νυχτερινό
τρένο για τη Λισαβόνα» - Mercier
Pascal
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...
Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013
Η ζωή είναι μια σειρά από στιγμές
Όταν τη σκεφτόμαστε,
πράγμα που είναι το μεγαλύτερο μέρος του προβλήματος,
η ζωή φαίνεται πολύπλοκη και πολυάσχολη.
Αυτό είναι ψευδαίσθηση.
πράγμα που είναι το μεγαλύτερο μέρος του προβλήματος,
η ζωή φαίνεται πολύπλοκη και πολυάσχολη.
Αυτό είναι ψευδαίσθηση.
Η ζωή είναι απλή και γαλήνια,
επειδή μπορούμε να ζούμε
μόνο μια στιγμή τη φορά.
Δεν υπάρχουν νευρωτικοί ή έξυπνοι άνθρωποι,
μόνο νευρωτικές ή έξυπνες στιγμές.
και είμαστε υπεύθυνοι
μόνο για τούτη τη στιγμή.
Τα υπόλοιπα είναι μνήμη και φαντασία.
Όλοι,
κάποιες στιγμές,
είμαστε φωτισμένοι, αδαείς,
καλοσυνάτοι ή σκληροί.
Δίνοντας αμέριστη προσοχή στην παρούσα στιγμή,
και στην επόμενη,
και στην επόμενη,
καθορίζουμε την ποιότητα της ζωής μας.
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...
Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013
Άσωτος Υιός
Με
ανεκπλήρωτες ελπίδες φορτωμένο
κι
ανώριμο κοντά του δε σε θέλει.
Αν
δε ξεπλύνεις τον λευκό χιτώνα σου απ’ τους ρύπους,
τον
ακατέργαστό σου λίθο αν δε λαξεύσεις,
τη
θύρα του σπιτιού του δε σ’ αφήνει να περάσεις.
Βγες
λοιπόν, γύρνα, γλέντα, ζήσε
θάμπωσε
κι άλλο την ψυχή σου
στου
κόσμου το πολύχρωμο χαρμάνι.
Γεύσου
απόλυτα την άφατη την πίκρα της ζωής
κι
απομακρύνσου απ’ την πηγή της μνημοσύνης όσο θέλεις
μέχρι
του νόστου το άλγος άλλο πια να μην αντέχεις.
Στο
θεϊκό ομφάλιο λώρο
έτσι
σφιχτά δεμένος που είσαι
μη
φοβάσαι!
Αδύνατον
το δρόμο της επιστροφής να χάσεις
όσο
μακριά κι αν φτάσεις στο αλαργινό σου το ταξίδι.
Καλά Χριστούγεννα
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...
Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013
Στοχασμός στην αγάπη
Στην
αληθινή αγάπη
δεν υπάρχει
δεν υπάρχει
“εσύ
φταις” αλλά “συγγνώμη”
δεν
υπάρχει
“που
είσαι τώρα;” αλλά “θα είμαι εδώ αν με χρειαστείς”
δεν
υπάρχει
“πως
μπόρεσες;” αλλά “καταλαβαίνω”
δεν
υπάρχει
“θα
ήθελα να ήσουν διαφορετικός” αλλά
“σ’
ευχαριστώ που υπάρχεις”
Όταν αγαπάς και προδίδεσαι, δε σημαίνει ότι έχασες την αγάπη. Απλώς δεν ήταν ποτέ εκεί που την έψαχνες.
Αν όμως εσύ προδώσεις την αγάπη,
μέχρι τα μάτια σου να στεγνώσουν από τα δάκρυα της μετάνοιας, την χάνεις οριστικά.
Και η θεία πρόνοια γρήγορα αποκαλύπτει την απάτη εκείνου που ξεγέλασε την
αγάπη.
Η αληθινή αγάπη είναι η
γέφυρα ανάμεσα στο εφήμερο και το αιώνιο.
Κάλλος
άφθαρτο κι αμόλυντο,
μοναδικό
καταφύγιο
στην
κίβδηλη τούτη πλάση της πλάνης.
Πόνος
και γιατρικό,
φωτιά
και θεραπεία
είναι
η αιώνια αγάπη.
Πόνος που κατακαίει όλες τις ψευδαισθήσεις
όπως
το ψέμα πως η αγάπη είναι συναίσθημα
ή πως κάποτε αγάπησες και αγαπήθηκες αληθινά.
Γιατρικό που ρίχνει βάλσαμο
στις πληγές που ανοίγει ο πόνος της αγάπης
στις πληγές που ανοίγει ο πόνος της αγάπης
κι
επουλώνει άμεσα όλα τα τραύματα.
Τη
στιγμή που η γλυκιά της φλόγα θα σ’ αγγίξει
δεν
έχεις άλλη επιλογή:
Γίνεσαι
η αγάπη.
Λαβώνεις
και γιατρεύεις.
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)