Αιώνες διαλογισμών

Ποτέ δε θα απολαύσεις τον κόσμο όπως πρέπει,

μέχρι να νοιώσεις τη θάλασσα να κυλάει στις φλέβες σου,

μέχρι να ντυθείς τον ουρανό,

και να φορέσεις τα αστέρια για κορώνα,

και να καταλάβεις πως είσαι

ο μοναδικός κληρονόμος ολόκληρου του κόσμου,

κι ακόμα περισσότερο γιατί σ’ αυτόν υπάρχουν άνθρωποι

που είναι κι αυτοί μοναδικοί του κληρονόμοι σαν εσένα·

μέχρι να μπορέσεις να τραγουδήσεις

και να χαρείς κοντά στο Θεό,

όπως κάνουν οι φιλάργυροι για το χρυσάφι

και οι βασιλιάδες για τα σκήπτρα τους…

μέχρι να εξοικειωθείς με το δρόμο του Θεού,

όσο και με το δρόμο του σπιτιού σου και το τραπέζι σου·

μέχρι να γνωριστείς από κοντά μ’ αυτό το σκιώδες τίποτα,

απ’ το οποίο δημιουργήθηκε ο κόσμος.

Tomas Traherne – Centuries of Meditations

Άγγλος ποιητής, μύστης και συγγραφέας θεολογικών έργων

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Διαλογισμός του Λευκού Φωτός

Κλείσε απαλά τα μάτια, χαλάρωσε και πάρε αρκετές βαθιές, αργές και σταδιακές αναπνοές γεμάτες ενέργεια και θετικότητα. Χαλάρωσε και αφέσου, όσο περισσότερο γίνεται...

Οραματίσου πως στέκεσαι κάτω από ένα ντους, έναν καταρράχτη από φως...

Το φως ρέει καθαρό, λευκό, άφθονο και σε περιβάλλει... Σαν καταρράχτης... Σε διαπερνά... Σε καθαρίζει, σε καθαρίζει όλο και περισσότερο, καθώς παρασέρνει προς τα κάτω, προς τη γη, οτιδήποτε δεν χρειάζεσαι, κάθε ακαθαρσία...

Καταρράχτης...

Άφθονο καθαρό ζωογόνο λευκό φως...

Λευκό Φως... Σε καθαρίζει... Λευκό Φως... Τα πάντα ξεπλένονται... Λευκό Φως... Ξεπλένεσαι... Λευκό Φως... Κααρίζεις... Λευκό Φως... άφθονο καθαρό ζωογόνο λευκό φως... Σε γεμίζει ζεστασιά, ζωτικότητα και χαρά. Λευκό Φως... Ακτινοβολείς...! Ακτινοβολείς σαν αστέρι...! άφθονο θεραπευτικό κρυστάλλινο φως, λευκό φως αγάπης... Λευκό Φως... Ζεστό ηλιακό φως αγάπης... Λευκό Φως... Ουράνιο πνευματικό φως αγάπης... Λευκό Φως... Αισθάνσου, νιώσε, βίωσε, δες... Λευκό Φως... Παρατήρησέ το... Λευκό Φως... Απόλαυσέ το με όλες τις αισθήσεις σου...

Δέξου, αφέσου...

Λευκό Φως, Λευκό Φως, Λευκό Φως...

Καταρράχτης...

Λευκό Φως... Αφομοίωσε το... Απορροφάς το καθαρό λευκό φως σαν σφουγγάρι...

Λευκό Φως... Ξεδιψάς όλες τις επιθυμίες σου, όλες τις ανάγκες σου...!

Λευκό Φως...

Εξέφρασε την αληθινή και βαθύτατη αγάπη σου για το άφθονο και καθαρό λευκό φως, το ζωογόνο και ζωοποιό λευκό φως, το σεβασμό και την ταπεινότητα σου, την αγνή πρόθεση και την απεριόριστη ευγνωμοσύνη σου....

Μείνε στο καθαρό και λαμπερό λευκό φως της αγάπης και της ζωής όσο περισσότερο μπορείς...

Γέμισε ευγνωμοσύνη, γέμισε αγάπη, δύναμη και χαρά και, όποτε είσαι έτοιμος, πάρε δέκα αργές και βαθιές αναπνοές, κίνησε και τέντωσε το σώμα σου και άνοιξε τα μάτια σε έναν πιο λαμπερό, καθαρό και φωτεινό κόσμο!

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Γιατί καθυστερούμε τη διάλυση του πόνου;

Ένα μεγάλο μέρος της δυστυχίας μας έχει να κάνει με την ανικανότητα να παραμείνουμε πλήρως παρόντες. Χρειαζόμαστε απεγνωσμένα να είμαστε κάπου αλλού προκειμένου να αποφύγουμε τον πόνο, αλλά αυτή η στρατηγική στην πραγματικότητα προκαλεί μεγαλύτερη δυστυχία. Συχνά πρέπει να επιστρέψουμε στον πόνο για να τον διαλύσουμε αργά ή γρήγορα.

Όταν παίζουμε ή γυμναζόμαστε, πολλές φορές συνεχίζουμε περνώντας από το άνετο επίπεδο στο επίπεδο του πόνου. Πονάμε αλλά συνεχίζουμε να παίζουμε, επειδή βρίσκουμε το παιχνίδι διασκεδαστικό. Ο Κένπο Κάρθαρ Ρίνποτσε έγραψε: «Γιατί δεν μπορούμε να χειριστούμε πρόσχαρα κι άλλα ήδη πόνου; Την ικανότητα την έχουμε!» Μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτή την τεχνική σε κάθε εμπειρία πόνου. Με το να καλλιεργούμε τη συγκέντρωση, αντικρίζουμε το συναισθηματικό πόνο και τον αντιμετωπίζουμε αμέσως, αντί να τον αγνοούμε και να καθυστερούμε τη διάλυση του.

Η αλήθεια είναι βέβαια ότι δεν φεύγουν όλοι οι πόνοι απλώς με το να δίνουμε προσοχή. Ωστόσο, η δυστυχία ελαττώνεται όταν κατανοήσουμε τη φύση του σωματικού, διανοητικού, συναισθηματικού, αλλά και του πνευματικού πόνου.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Καθρέφτισμα

Πλέοντας προς τη θάλασσα,

μεσ’ το αέναο ποτάμι της ζωής,

με το μικρό τρικάταρτό μου,

αντάμωσα δύο καπεταναίους.

Ο ένας με είπε διάβολο

άνθρωπο ανήθικο, μικρό,

κακόβουλο και ψεύτη,

παράσιτο του κόσμου.

Ο άλλος με είπε άγγελο,

μικρό Χριστό,

μύστη μέγα, φιλόσοφο

και ευγενή ιππότη.

Αυθαίρετη η κρίση τους θα λέγατε..

Κι οι δυο τους δίκιο είχανε

όμως δεν το κατάλαβαν

πως έγινα για μια στιγμή

καθρέπτης του εαυτού τους.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Ασφάλεια

Ένα καράβι αραγμένο στο λιμάνι είναι απόλυτα ασφαλές.

Όμως τα καράβια δεν φτιάχνονται

για να αράζουν στα λιμάνια…

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Με λίγα λόγια

Πραγματικός φίλος είναι αυτός που έρχεται κοντά

όταν όλος ο υπόλοιπος κόσμος απομακρύνεται.

Walter Winchell

Φιλία είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα

Σωκράτης

Ο θησαυρός δεν είναι φιλία. Η φιλία είναι θησαυρός.

Βολταίρος

Δε χρειάζεται να δίνεις εξηγήσεις.

Οι εχθροί σου έτσι κι αλλιώς δε θα τις πιστέψουν

και οι φίλοι σου δεν τις χρειάζονται.

Elbert Hubbard

Η φιλία μοιάζει με τα παλιά βιβλία που ο χρόνος έρχεται

και τους προσδίδει πολύ μεγαλύτερη αξία.

Ουγκώ

Οι σιωπές κάνουν τις πραγματικές συζητήσεις μεταξύ φίλων.

Αυτό που μετράει δεν είναι να μιλάς αλλά να μη χρειάζεται να μιλήσεις.

Margaret Lee Runbeck

Αν ψάχνεις για ένα φίλο, θα ανακαλύψεις ότι είναι δυσεύρετοι.

Αν είσαι διατεθειμένος να είσαι φίλος, θα τους βρεις παντού.

Zig Ziglar

Υπάρχει πολύ περισσότερο έρωτας στη φιλία παρά φιλία στον έρωτα

Paul Lefevre Geraldy

Λίγοι άνθρωποι το έχουν στη φύση τους αυτό :

να τιμούν χωρίς φθόνο τον ευτυχισμένο φίλο τους.

Αισχύλος

Είναι φίλος μου όποιος μιλάει καλά για μένα πίσω από την πλάτη μου

Thomas Fuller

Ο φίλος σου είναι ο άνθρωπος που ξέρει τα πάντα για σένα και,

παρόλα αυτά, ακόμα του αρέσεις.

Elbert Hubbard

Ο θρυλικός παππούς της Σαμαρίνας

(φωτο Δέλτα)

Η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στους "ηρωικούς", σε δύσκολους καιρούς, συνοδοιπόρους της Σαμαρίνας :

Στον Κώστα, στην Πέλα, στην Αγλαία, στον Βαγγέλη, στον Αλέξανδρο, στον Θόδωρο, στην Γιώτα, στη Μαρία, στον Φώτη, στην Ελπίδα, στη Νανά, στον Κλήμη, στην Καίτη, στον Ιωάννη, στη Βάσω, στον Γιάννη.

Όπως έγραψε ο αδελφός μου ο Φώτης στα δωράκια που μας μοίρασαν μαζί με την Γοργόνα του :

«Για να μπορέσουμε να βυθιστούμε

στης ψυχής μας τα απύθμενα βάθη,

χρειάζεται κάποιες φορές

ψηλά στα όρη τα δυσπρόσιτα να οδοιπορήσουμε

και να υποδεχτούμε το Φως το πρωινό

παρέα με τα αδέλφια μας,

υψώνοντας στον ουρανό

κύπελλα ξέχειλα από το νάμα

της Αγάπης μας…»

Το να περπατάς με ένα φίλο στο σκοτάδι είναι καλύτερο

από το να περπατάς μόνος στο φως.

Hellen Keller

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...