Ένα φρούτο για να γλυκάνει στη γεύση, πρέπει πρώτα να έχει ωριμάσει αρκετά. Έτσι και η ψυχή : για να αντιμετωπίσει τη σοφία με σοφία, πρέπει πρώτα να έχει φτάσει σε ένα ορισμένο στάδιο εξέλιξης. Η εξελιγμένη ψυχή δείχνει το άρωμά της με την ατμόσφαιρά της, το χρώμα της, την έκφραση του προσώπου της και τη γλυκύτητα της προσωπικότητάς της. Μοιάζει με ένα λουλούδι που σκορπίζει γύρω του το άρωμά του ή με ένα φρούτο που, όταν ωριμάσει, αλλάζει χρώμα και γλυκαίνει.
Θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς, γιατί αυτοί που έχουν ξυπνήσει δεν σηκώνουν και τους άλλους ανθρώπους του κόσμου από τον ύπνο της σύγχυσης. Η απάντηση είναι ότι δεν είναι φρόνιμο να ξυπνάμε μικρά παιδιά που ο ύπνος, από τον οποίο εξαρτάται η ανάπτυξή τους, είναι η μόνη τους ευτυχία. Αν έμεναν κάθε νύχτα ξύπνια ως αργά, θα αρρώσταιναν και, όταν μεγάλωναν, δεν θα ήταν τόσο χρήσιμοι στις υποθέσεις της ζωής. Η παιδική ηλικία χρειάζεται περισσότερο ύπνο και τα παιδιά οφείλουν να κοιμούνται.
Παρόμοια είναι και η φύση των ανώριμων ψυχών. Είναι παιδιά, όσο γερασμένο κι αν μοιάζει το σώμα τους. Οι προτιμήσεις τους, οι χαρές και οι τέρψεις τους είναι για ασήμαντα πράγματα στη ζωή. Μοιάζει σε αυτό με τη ζωή των παιδιών που περιστρέφεται γύρω από τα γλυκά και τα παιχνίδια. Επομένως, όσοι έχουν ξυπνήσει, βαδίζουν αργά και προσεκτικά από φόβο μήπως διαταράξουν με τα βήματά τους τον ύπνο όσων κοιμούνται. Ξυπνούν στο πέρασμά τους μόνο όσους βρίσκουν να στριφογυρίζουν στο κρεβάτι τους. Σε αυτούς οι ταξιδιώτες στον εσωτερικό δρόμο δίνουν σιωπηλά το χέρι. Αυτός είναι ο λόγος που ο εσωτερικός δρόμος αποκαλείται ατραπός του μυστικισμού. Δεν είναι από σκληρότητα που αυτοί που έχουν ξυπνήσει σηκώνουν μερικούς και αφήνουν τους πολλούς να κοιμούνται. Αντιθέτως, είναι η μεγάλη τους καλοσύνη που τους κάνει να αφήνουν όσους χρειάζονται ύπνο να κοιμηθούν.
Ιναγιάτ Χαν
«Ο Δρόμος της Φώτισης και η Εσωτερική Ζωή»
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...