Αέναη ανάπτυξη

Το Κόκκινο Σύννεφο, ο περίφημος αρχηγός της φυλής, φωνάζει μια μέρα μπροστά του τους τρεις γιους του. Αισθάνεται ότι γερνάει και πρέπει να διαλέξει διάδοχο. Η φυλή δεν μπορεί να έχει τρεις αρχηγούς. Αν του συμβεί κάτι, ένας και μόνο θα πρέπει να τον διαδεχθεί, κι είναι δική του η ευθύνη να αποφασίσει ποιος.

«Παιδία μου», τους λέει μόλις παρουσιάζονται μπροστά του, «σας κάλεσα εδώ για να διαλέξω ανάμεσά σας τον διάδοχό μου. Για να μπορέσω να διαλέξω σωστά, αποφάσισα να σας θέσω μια δοκιμασία. Θ’ ανεβείτε στο Ιερό Βουνό, τον τεράστιο βράχο  που κανένας μέχρι σήμερα δεν κατάφερε να υποτάξει. Αυτός που πρώτος θα το καταφέρει, θα είναι ο εκλεκτός μου.»

Ορίζεται η δοκιμασία και τα παιδιά δέχονται την πρόκληση του πατέρα τους, περισσότερο από σεβασμό παρά από φιλοδοξία.

Μια εβδομάδα μετά, την μέρα της Νέας Σελήνης, την νύχτα των καλύτερων οιωνών, οι τρεις νέοι αρχίζουν να σκαρφαλώνουν με πολλή όρεξη και με όνειρο να νικήσουν το βουνό.

Εντούτοις, ο ένας πρώτα και οι άλλοι μετά, γυρίζουν ηττημένοι. Η ανάβαση στο βουνό είναι πραγματικά αδύνατη. Ένας ένας, παρουσιάζονται μπροστά στον πατέρα τους για να παραδεχτούν την ήττα τους.

Έχοντας απέναντι του τον τρίτο από τα παιδιά του, ο αρχηγός αφήνει να φανεί η απογοήτευσή του:

«Βλέπω ότι το Ιερό Βουνό σε νίκησε κι εσένα…»

«Ναι και λυπάμαι, πατέρα, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Προς το παρόν με νίκησε ο Βράχος…»

«Προς το παρόν; Θέλεις να πεις , δηλαδή, ότι έφτασες πολύ κοντά στον στόχο. Έτσι είναι;» ρωτάει ο αρχηγός.

«Όχι… δεν έφτασα ούτε στα μισά της πλαγιάς του βουνού» λέει αυτός που αργότερα θα γινόταν ο αρχηγός της φυλής. «Ξέρω όμως, ότι εκείνο έχει ήδη φτάσει στο τελικό του μέγεθος, ενώ εγώ… ακόμη μεγαλώνω.»  

 Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό…