Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

Ομαδική ή ατομική πνευματική εργασία;


Η ομαδική δουλειά μπορεί να βοηθήσει το φως της παρουσίας σου να γίνει πιο έντονο. Μια ομάδα ανθρώπων που συγκεντρώνονται σε μια κατάσταση παρουσίας παράγει ένα συλλογικό ενεργειακό πεδίο μεγάλης έντασης. Δεν αυξάνει μόνο το βαθμό παρουσίας κάθε μέλους της ομάδας, αλλά βοηθάει επίσης να ελευθερωθεί η συλλογική ανθρώπινη συνειδητότητα από την κυριαρχία του νου. Αυτό θα κάνει την κατάσταση της παρουσίας όλο και περισσότερο προσβάσιμη σε άλλα άτομα.


Όμως, αν ένα τουλάχιστον μέλος της ομάδας δεν είναι ήδη σταθερά εδραιωμένο σ’ αυτήν, μπορώντας έτσι να διατηρεί την ενεργειακή δόνηση αυτής της κατάστασης, ο εγωικός νους μπορεί εύκολα να επιβληθεί ξανά και να σαμποτάρει τις προσπάθειες της ομάδας. Αν και η ομαδική εργασία είναι ανεκτίμητη, δεν είναι αρκετή και δεν πρέπει να καταλήξουμε να εξαρτιόμαστε απ’ αυτήν. Ούτε πρέπει να καταλήξουμε να εξαρτιόμαστε απόλυτα από ένα δάσκαλο, από κάποιο βαθύ γνώστη παρά μόνον κατά τη διάρκεια της μεταβατική περιόδου, όπου μαθαίνουμε το νόημα αλλά και τον τρόπο προσέγγισης του εσωτερικού φωτός.


Όταν διακρίνεις λοιπόν στην πνευματική ομάδα με την οποία εργάζεσαι, καταστάσεις ασυνειδησίας που επηρεάζουν και χαμηλώνουν τις ενεργειακές δονήσεις σου, είναι θεμιτό να αποτραβιέσαι για κάποιο διάστημα από αυτήν, έτσι ώστε επανακτώντας το κέντρο σου, να μπορείς αργότερα να συνεισφέρεις στη συνειδησιακή ανύψωση ολόκληρης της ομάδας. Το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής προς τον προορισμό σου, έτσι κι αλλιώς, οφείλεις να το βαδίσεις μόνος σου.




Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

7 σχόλια:

kelly alamanou είπε...

Συμφωνώ καλέ μου Δημήτρη.

delta είπε...

Είμαι σίγουρος πως κάποια εμπειρία θα είχες Κέλλυ μου.

Να είσαι καλά. Καλή δύναμη.

Margo είπε...

και μαζί και μόνος δηλαδή.. με δάσκαλο αλλά και χωρίς.. πολύ λεπτές οι ισορροπίες.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως, όταν ένας από την ομάδα δεν γίνει ένα με αυτήν, σαμποτάρει όλη την ομάδα. Είναι τόσο πιο δυνατός ο εγωικός νους;

Καλή σου νύχτα Δημήτρη

delta είπε...

Είναι σαν την ορχήστρα Μαρία μου. Και ένας μόνο μουσικός να φαλτσάρει, η αρμονία χάνεται και το τελικό αποτέλεσμα είναι φάλτσο. Το «εγώ» αυτού του ανθρώπου αρχίζει δυστυχώς να πυροδοτεί, σε μικρό ή σε μεγαλύτερο βαθμό, τα «εγώ» των υπολοίπων. Πρέπει να ανεβείς μεγάλη ανηφόρα, να πας κόντρα στη δύναμη της βαρύτητας, για να περάσεις από τον εγωικό νου στη συνειδητότητα. Στους καιρούς που ζούμε, εύκολα παίρνεις τον κατήφορο και χάνεις ότι μέχρι τώρα έχεις κερδίσει.
Καλή εβδομάδα να έχουμε

WEB-STAR είπε...

Αγαπητέ Δημήτρη καλημέρα και από μένα. θα ήθελα να πω ότι οι ορχήστρες δε μαζεύονται μια φορά το χρόνο για μια συναυλία και μετά διαλύονται. Η λειτουργία τους είναι μια ακατάπαυστη πρόβα. Σε αυτή τη πρόβα καλείται ο καθένας να ξεπεράσει τα πάθη του (όπως κάπνισμα κ.α) γιατί οι πρόβες αργούν πολύ, καθώς και να συγκεντρωθούν άσχετα με τα μέτρα της κυβέρνησης ή το άρρωστο παιδί στο σπίτι. Στην αρχή παραδέχομαι ότι αυτό θα είναι δύσκολο και θα φαίνεται σαν βουνό. Αλλά έτσι δε πρέπει να είναι και ο δρόμος της αρετής; Γι΄αυτό πιστεύω ότι η ομαδική εργασία μπορεί να χρειάζεται το χρόνο της για να αποδώσει. Σαν το χωράφι για να μας χαρίσει την σοδειά του. Και αλίμονο στον γεωργό που με την πρώτη χρονιά που οι καιρικές συνθήκες ήταν αντίξοες, αυτός τα παρατούσε και άλλαζε επάγγελμα για να φτάσει με τις ίδιες συνθήκες στο τελικό αποτέλεσμα.
Αυτά…..

delta είπε...

Αδελφέ μου Νεκτάριε

Όταν συντελείται μια ομαδική πνευματική εργασία, ο κύριος ρόλος κάθε μέλους της ομάδας είναι να εναρμονιστεί με το εγρηγορός (την ομαδική ψυχή) αυτής της ομάδας.

Ένα «εγρηγορός» (αυτό το οποίο γρηγορεί και επιτηρεί άγρυπνα – ένας φρουρός, ένας βοηθός), είναι ένας ενεργειακός ψυχικός οργανισμός, που συνδέει τα μέλη μιας οποιασδήποτε ομάδας. Είναι η «ομαδική ψυχή» της.

Η ομαδική ψυχή, σχηματίζεται από το σύνολο των αισθημάτων, των σκέψεων, των προσδοκιών, των ενεργειών, όλων των μελών μιας ομάδος και καθίσταται η «προστάτιδα θεότητά της». Την προστατεύει από εξωτερικές επιθέσεις, προσελκύει τους ομοϊδεάτες, απωθεί τους αντιπάλους, εμψυχώνει με πάθος και αφοσίωση τα μέλη της.

Υπάρχουν αγαθά αλλά δυστυχώς και νοσηρά εγρηγορότα. Στην ναζιστική Γερμανία για παράδειγμα, σχηματίστηκε ένα πολύ ισχυρό, αλλά νοσηρό εγρηγορός, που σαν μια επιδημία ψυχικού τύπου, εύκολα επικράτησε απέναντι σε άλλες ηθικά ποιοτικότερες αλλά ασθενέστερες ομαδικές ψυχές.

Πολλές ομάδες ξεκινούν με τις αγαθότερες προθέσεις αλλά δυστυχώς στην πορεία, εξαιτίας κυρίως της ηθικής κατάπτωσης των μελλών τους, καταλήγουν να εκπέμπουν ένα εντελώς διαφορετικό εγρηγορός από αυτό για το οποίο συστάθηκαν.

Αν το εγρηγορός παρακμάσει, ασθενήσει, σβήσει, τότε η αντίστοιχη ομάδα ασθενεί, ή διαλύεται, διότι δεν υπάρχει πλέον η ενέργεια που την ζωογονεί. Και εδώ ερχόμαστε σε ένα μεγάλο θέμα, αυτό της «ψυχικής υγιεινής» ενός έθνους, ή μιας οποιασδήποτε ομάδας. Τα ζητήματα της υγιεινής αυτής εξετάζονται από δύο πλευρές. Από την πλευρά της έντασης της ενέργειας, και από την πλευρά της ποιότητάς της. Όσοι γνωρίζουν πώς να διαχειρίζονται τις δικές τους ψυχικές ενέργειες (γνώση που αποκτάται με την εξάσκηση και δεν την διαθέτουμε μόνο και μόνο επειδή γεννηθήκαμε ή επειδή έχουμε κάποιες μεγάλες ιδέες για το άτομό μας) μπορούν αναλογικά να συμπεράνουν ποια πρέπει για παράδειγμα να είναι η κοινωνική και η προσωπική τους δράση, ώστε να ενισχύσουν και να εξυγιάνουν μια ομαδική ψυχή, στην οποία συμμετέχουν.

ANAZHTHΣH είπε...

καλημέρα

φίλε μου
από τη μέχρι τώρα εμπειρία μου έχω καταλάβει ότι:

- η αναζήτηση και η αναθεώρηση ή η διεύρυνση φυσικά συνεχίζονται...-

και η ομαδική προσπάθεια-προσευχή έχει την αξία της και ενισχύει τα μέλη της
μα η αξία και η δύναμη της γνήσιας ατομικής είναι ιδιαίτερη και είναι αυτή που όσο πιο ουσιαστική και ποιοτική είναι θα δώσει ισχύ και στην ομαδική...
βέβαια χρειάζεται να θελήσει κι Εκείνος να ανοίξει τη Θύρα...

την κοινή μου επιθυμία για τη Λύτρωση στέλνω με τους θυελλώδεις ανέμους του νησιού

με αγάπη και εκτίμηση
Όλυ

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...