Όταν χτυπάει η συμφορά

Σε ό,τι αφορά τους περισσότερους ανθρώπους, που δεν είναι ακόμα συνειδητοί, μόνο μια κρίσιμη οριακή κατάσταση έχει τη δυνατότητα να σπάσει το σκληρό κέλυφος του εγώ, να τους αναγκάσει να παραδοθούν και να μπουν έτσι στην αφυπνισμένη κατάσταση.

Μια οριακή κατάσταση εμφανίζεται όταν, μέσα από μια συμφορά, μια δραστική αναστάτωση, μια μεγάλη απώλεια ή έναν έντονο πόνο, ολόκληρος ο κόσμος σου συντρίβεται. Είναι μια συνάντηση με το θάνατο, είτε σωματικό είτε ψυχολογικό. Ο εγωικός νους, ο δημιουργός αυτού του κόσμου, καταρρέει. Από τις στάχτες του παλιού κόσμου μπορεί να γεννηθεί ένας καινούργιος.

Δεν υπάρχει εγγύηση φυσικά, ότι ακόμα και μια οριακή κατάσταση θα το κάνει αυτό, αλλά το δυναμικό είναι πάντα εκεί. Η αντίσταση κάποιων ανθρώπων σ’ αυτό που υπάρχει μπορεί ακόμα και να ενταθεί σε μια τέτοια κατάσταση, που γίνεται έτσι μια κάθοδος στην κόλαση. Σε άλλους, μπορεί να φέρει μερική μόνο παράδοση, αλλά ακόμα κι αυτό θα τους δώσει ένα βάθος και μια ηρεμία που δεν είχαν πριν. Κάποια κομμάτια από το κέλυφος του εγώ θα αποσπασθούν, κι αυτό θα επιτρέψει σε μικρές ποσότητες της ακτινοβολίας και της γαλήνης που βρίσκονται πέρα από το νου να περάσουν και να λάμψουν.

Οι οριακές καταστάσεις έχουν προκαλέσει πολλά θαύματα. Έχουν υπάρξει δολοφόνοι που περίμεναν την εκτέλεσή στα κελιά των μελλοθανάτων, οι οποίοι, τις τελευταίες ώρες της ζωής τους, βίωσαν την κατάσταση του μη εγώ και τη βαθιά χαρά και γαλήνη που την συνοδεύει. Η εσωτερική αντίσταση στην κατάσταση στην οποία βρέθηκαν έγινε τόσο έντονη, ώστε τους προκάλεσε αβάσταχτο πόνο. Δεν μπορούσαν να τρέξουν πουθενά ούτε να κάνουν τίποτε για να τον αποφύγουν, ούτε καν σε ένα νοητικά προβαλλόμενο μέλλον. Έτσι, υποχρεώθηκαν να αποδεχτούν απόλυτα το αναπόφευκτο. Υποχρεώθηκαν να παραδοθούν. Με αυτό τον τρόπο μπόρεσαν να μπουν σε μια κατάσταση θείας χάριτος με την οποία έρχεται η λύτρωση: να απελευθερωθούν απόλυτα από το παρελθόν.

Φυσικά στην πραγματικότητα δεν είναι η οριακή κατάσταση που κάνει χώρο για το θαύμα της θείας χάριτος και της λύτρωσης αλλά η πράξη της παράδοσης.

Έτσι, οποτεδήποτε έρχεται οποιοδήποτε είδος συμφοράς, ή κάτι πάει σοβαρά «άσχημα» - μια αρρώστια, μια αναπηρία, η απώλεια του σπιτιού ή της περιουσίας ή μιας κοινωνικά προσδιορισμένης ταυτότητας, η διάλυση μιας στενής σχέσης, ο πόνος ή ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου ή ο δικός σου επικείμενος θάνατος γνώριζε ότι η συμφορά έχει κι άλλη μια πλευρά, ότι απέχεις μόνο ένα βήμα από κάτι απίστευτο: από μια πλήρη αλχημιστική μεταστοιχείωση του ευτελούς μετάλλου του πόνου και της συμφοράς σε χρυσάφι. Αυτό το ένα βήμα ονομάζεται παράδοση.

Δε θέλω να πω ότι θα γίνεις ευτυχισμένος σε μια τέτοια κατάσταση. Δε θα γίνεις. Όμως ο φόβος και ο πόνος θα μεταστοιχειωθεί σε εσωτερική γαλήνη και ηρεμία, που προέρχονται από πολύ βαθιά – από το ίδιο το Άδηλο. Είναι η «αταραξία του Θεού που υπερβαίνει κάθε κατανόηση».  Σε σύγκριση με αυτήν, η ευτυχία είναι κάτι πολύ ρηχό. Με αυτή την ακτινοβόλα αταραξία έρχεται η συνειδητοποίηση – όχι στο επίπεδο του νου, αλλά στα βάθη της Ύπαρξης σου – ότι είσαι άφθαρτος, αθάνατος. Αυτό δεν είναι μια πεποίθηση. Είναι απόλυτη βεβαιότητα που δε χρειάζεται εξωτερικές ενδείξεις ή αποδείξεις από κάποια δευτερεύουσα πηγή.

Eckhart Tolle - Η δύναμη του τώρα 

 

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...