Αποσυμβολισμός του Άθλου "Ο Ερυμάνθιος Κάπρος"

Στον Ερύμανθο ζούσε ένα τρομερό αγριογούρουνο που κατάστρεφε τα σπαρτά κι όσοι πήγαν να το σκοτώσουν βρήκαν τραγικό θάνατο. Ο Ευρυσθέας διέταξε τον Ηρακλή να του το φέρει ζωντανό στην Τίρυνθα. Στην περιοχή εκείνη, όμως, ζούσαν και κένταυροι οι οποίοι δεν συμπαθούσαν τους ανθρώπους. Μεταξύ αυτών, ο Ηρακλής είχε ένα φίλο τον Φόλο και τον δάσκαλό του τον Χείρωνα. Φιλοξενήθηκε από τον Φόλο και το βράδυ άρχισε ένα γλέντι με τον ίδιο τον Φόλο και τον Χείρωνα. Οι άλλοι κένταυροι μύρισαν το κρασί και θύμωσαν, γιατί θεώρησαν πως ανήκε σε όλους. Έγινε ένας καυγάς, όπου σκοτώνεται ο Φόλος και τραυματίζεται ο Χείρωνας. Φεύγει κυνηγημένος και βρίσκει το αγριογούρουνο. Δεν του επιτίθεται αμέσως, αλλά με τέχνασμα τον δένει με θηλιά και τον σέρνει από τα πόδια, κάτω από τις παγωμένες κορυφές του βουνού.

Ας εξετάσουμε λίγο τα στοιχεία του μύθου. Ο κάπρος συμβολίζει την ηδονή, είτε αυτή είναι κοιλιακή είτε σεξουαλική είτε οποιαδήποτε άλλη, δηλαδή τα πάθη μας. Ο Ηρακλής επαναπαύεται, καθώς σταματά για να γλεντήσει με τους φίλους του οι οποίοι λειτουργούν αποπροσανατολιστικά στην αποστολή του. Το ίδιο μήνυμα μας δίνει και η Καλυψώ στην περίπτωση του Οδυσσέα καθώς και η Κίρκη. Οπότε δεν θα πρέπει να εφησυχάζουμε με κάθε τι που κατορθώσαμε αλλά να εργαζόμαστε συνέχεια για τη βελτίωση.

O άθλος αυτός εξετάζει τις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους. Όταν γίνονται κάτω από καθεστώς χαλάρωσης, χάνουμε την αυτοσυγκέντρωσή μας κι έτσι έρχεται η τραγωδία. Πόσες φορές δεν παρασυρόμαστε σε μία συζήτηση, φιλονικούμε και μπορεί να παρεξηγηθούμε με ένα φίλο. Ο Μ. Αλέξανδρος σκότωσε έτσι τον παιδικό του φίλο Κλείτο. Ο Ηρακλής κάθεται στη σπηλιά του Κένταυρου και δέχεται τη φιλοξενία του, αλλά αυτό φέρνει διχόνοια, μάχη, τραυματισμό και θάνατο. Ο Ηρακλής βλάπτει δύο φίλους, τον Φόλο (φυσική δύναμη) και τον Χείρωνα (σοφία). Αυτά τα στοιχεία χάνονται στον άνθρωπο με τη μέθη και τη διασκέδαση. Πηγαίνοντας τώρα για τον κάπρο, χρησιμοποιεί το τέχνασμα κι όχι τη μυϊκή δύναμη. Δεν σπαταλά δυνάμεις. Ζυγίζει τις καταστάσεις, έχοντας αφήσει την επιθετικότητα του πλέον. Μαθαίνει την ισορροπία δυνάμεων και σκέπτεται πριν δράσει. Ο άνθρωπος ισορροπεί την ζωική με τη πνευματική του δύναμη. Να ισορροπεί μεταξύ καλού και κακού. Ότι είναι καλό σύμφωνα με την δική μας αντίληψη δεν σημαίνει ότι είναι καλό και για τους άλλους!