Οι Επτά Αλήθειες για την γνωριμία μου με τον Θεό ή για την γνωριμία με τον Εαυτό μου.

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ.

1. Ο Θεός Προστάτης αλλά και τιμωρός.

Η μικρή Χριστίνα ζητάει προστασία από τον μπαμπά της αλλά τον τρέμει συνάμα. Του κρύβεται γιατί φοβάται την κρίση και την τιμωρία Του. Αισθάνεται ένοχη για τις αμαρτωλές σκέψεις της. Πηγαίνει στην εκκλησία κάθε Κυριακή με την γιαγιά της γιατί έτσι πρέπει.

Αυτός ο Θεός είναι: εκδικητικός, αυθαίρετος, οξύθυμος, ζηλότυπος, επικριτικός – απονέμει ανταμοιβές και τιμωρίες, ανεξιχνίαστος, κάποιες φορές ελεήμων.

2. Η Επανάσταση κατά της τυραννίας.

Η μικρή Χριστίνα, μεγαλώνει και αμφισβητεί. Κάτω η τυραννία!! Θάνατος στους τυράννους. Ο λαός στην εξουσία!! Δεν γίνεται να υπάρχει ένας τύραννος εκεί πάνω που να διαφεντεύει την μοίρα μας.! Όλα αυτά είναι ανοησίες. Δεν υπάρχει Θεός. Ζήτω ο κομμουνισμός!! Βέβαια, μέσα της, πιστεύει ότι υπάρχει μια Δύναμη Ανώτερη, αλλά δεν το παραδέχεται μήπως και την παρεξηγήσουν οι «σύντροφοί» της.

3. Η Αλλαγή και η Αναζήτηση του Μωρού μέσα στα απόνερα.

Η Χριστίνα αρχίζει να ξεπερνά την περίοδο της πνευματικής εφηβείας, σοβαρεύεται και ψάχνει για την αλήθεια. Μήπως τελικά είχε πετάξει και το «μωρό μαζί με τα απόνερα»; Ο κομμουνισμός κατέρρευσε και αυτή είχε υπάρξει τουλάχιστον αφελής που είχε πιστέψει τόσα ψέματα! Ασχολείται για πρώτη φορά με την αστρολογία και κάνει νέες ανακαλύψεις. Πως γίνεται να βγαίνουν αλήθεια οι αστρολογικές όψεις και πλανητικές θέσεις αν το μόνο που υπάρχει είναι μόνο ύλη; Η πίστη στην Ανώτερη Δύναμη έρχεται στην επιφάνεια.

4. Ο Ειρηνικός Θεός της Αγάπης.

Η Χριστίνα τώρα, αρχίζει να διαβάζει βιβλία εσωτερικής αναζήτησης, προερχόμενα κυρίως από ανατολική φιλοσοφία. Γνωρίζει ένα Θεό αποστασιοποιημένο, ήρεμο που προσφέρει παρηγοριά, μη απαιτητικό, συμφιλιωτικό, σιωπηλό και διαλογιστικό. Αρχίζει να κατανοεί. Συμφιλιώνεται και αποδέχεται περισσότερο τον εαυτό της. Ακόμα πιστεύει, όμως, ότι είναι αμαρτωλή.

5. Ο Λυτρωτής Θεός.

Η Χριστίνα γίνεται όλο και πιο χαρούμενη. Οι ενοχές και τα μπλοκαρίσματα που η ίδια είχε θέσει στον εαυτό της, ένα – ένα αποβάλλονται, σαν το δέρμα που αλλάζει το φίδι. Ο Θεός έχει κατανόηση, είναι ανεκτικός, συγχωρεί, δεν κρίνει, περιλαμβάνει τους πάντες, αποδέχεται. Συνεχίζει, όμως να φοβάται μήπως και πληγώνει τους γύρω της.

6. Ο Δημιουργός Θεός – ο Θεός των Θαυμάτων.

Οι ορίζοντες ανοίγουν ακόμα περισσότερο. Ο Θεός έχει απεριόριστη δημιουργική δυνατότητα. Έλεγχος του χώρου και του χρόνου. Αφθονία. Ανοιχτός, γενναιόδωρος, διατεθειμένος να γίνει αντιληπτός, εμπνευσμένος. Η Χριστίνα βρίσκεται σε μόνιμη κατάσταση προσευχής. Ζητάει και της δίνεται. Οι συγχρονικότητες γίνονται όλο και περισσότερες. Αναγνωρίζει τα θαύματα. Είναι η φυσικά μας κατάσταση. Νιώθει όλο και περισσότερο Παιδί του Θεού. Πολλές εκπλήξεις. Το Σύμπαν έχει πολύ χιούμορ. Ο πειρασμός που αντιμετωπίζει τώρα, είναι η επιστροφή αμφιβολιών και επινόησης σεναρίων για το μέλλον. Εναποθέτει το μέλλον στον Θεό.

Η Χριστίνα βαδίζει στην 6η αλήθεια. Στην αρχή, στη μέση ή στο τέλος, δεν γνωρίζει.

7. Ο Θεός και της Καθαρής Ύπαρξης – «Ο Ων»

Τα Άλφα: Αγέννητος, Αθάνατος, Αμετάβλητος, Ακίνητος, Ανεκδήλωτος Απροσμέτρητος, Αόρατος, Ασύλληπτος, Άπειρος.

Ο υπερβατικός κόσμος, απόλυτη ιερότητα, ολοκληρωτική υπέρβαση. Το κακό δεν υπάρχει πια.

Η Χριστίνα έχει πολύ και απολαυστικό δρόμο ακόμα για την έβδομη αλήθεια. Νιώθει μια ευχάριστη προσμονή.