Όταν το αίμα από τις φλέβες σου
επιστρέφει στη θάλασσα,
και η σκόνη από τα κόκαλα σου
επιστρέφει στο έδαφος,
ίσως τότε θυμηθείς
ότι αυτή η γη δεν ανήκει σε σένα,
είσαι εσύ που ανήκεις
σ’ αυτή τη γη.
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...
Δημήτρη μου καλημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν μόνο τότε θυμηθώ ότι της ανήκω και δεν μου ανήκει, θα είναι πολύ αργά.
Γι' αυτό και πολύτιμη η αναφορά σου.
Δυνατή η προσέγγισή σου φίλε.
Ταρακουνά γερά, όποιον την καταλάβει σε όλο της το μεγαλείο.
Συνοδοιπόρε μου σε χαιρετώ.
Αγάπη και συνειδητότητα αδελφέ μου Επίκουρε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ