Μετεκλογικές σκέψεις

Πέρασε η προ- και η -εκλογική περίοδος. Το ζητούμενο είναι να ραφινάρουμε και να δούμε μέσα απο ένα άλλο πρίσμα το αποτέλεσμα αυτό. Η διαδικασία αυτή ειναι δυσκολότερη της εκλογικής, διότι στο πρώτο στάδιο επιλέγουμε κυρίως, είτε το θέλουμε είτε όχι, απο ιδιοτελή και εγωιστικά κίνητρα. Στο στάδιο της ανάλυσης πρέπει να συνυπολογίσουμε και τον κάθε έναν εγωισμό και τα κίνητρα των άλλων εκλογέων.

Είναι το αποτέλεσμα αυτό δείγμα αφύπνησης ή απλά μια δήλωση αγανάκτησης;

Έγινε απο ωριμότητα και επιλογή ή τελικα το δικαίωμα της αίρεσης είναι ένα καλοστημένο ψέμα;

Υπάρχει τελικά πλανη; Τα ποσοστά δείχνουν, όπως λένε οι δημοσιογράφοι, την αλλαγή, την ανανέωση και την καταστροφή του παλιού. Αλλά ποιά είναι η αλλαγή, αυτή της ανακατανομής των ποσοστών; Της αυτής ανακατανομής ανάμεσα σε πράσινους, γαλάζιους, κίτρινους, μώβ και όποιον άλλο συνδιασμό βγάζουν αυτά τα χρώματα τα οποία τελικά αντιπροσωπεύουν κάποιο πρόβλημα και όχι κάποια λύση. Δηλαδή το ένα κόμμα αντιπροσωπεύει το πρόβλημα του καπιταλισμού, το άλλο το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, το άλλο της ανεργίας κ.ο.κ.. Στην ουσία θα έπρεπε να έχουν κοινή ρίζα, την ρίζα του κοινού αιτίου όλων των προβλημάτων. Διότι γνωρίζουμε πως το "καλό" είναι κοινό για όλους. Για χρόνια η ανθρωπότητα χωριζόταν σύμφωνα με το χρώμα του δέρματος και στον σύγχρονο κόσμο κατάφεραν να  χωρίσουν τον άνθρωπο και να τον κατατάξουν σύμφωνα με κάποια διαφορετική χρωματική πεποίθηση, έκφανση της ίδιας ουσίας τελικά, αλλά τι να κάνουμε, κάπως θα "πρέπει" να διαφέρουμε ο ένας απο τον άλλον!

Άρα θα πρέπει, κοινώς, να αποφασίσουμε, να ΦΑΝΤΑΣΤΟΎΜΕ πως θέλουμε την σύγχρονη κοινωνία. Ποιά θα είναι η βασή της;

Ξεκάθαρα διακρίνουμε την ολοένα και γρηγορότερη κατάρευση στο επίπεδο του φθαρτού υλικού κόσμου, επίπεδο που στην όλη ανθρώπινη ιστορία δημιουργούσε τις ανισότητες και τις διαφορές μεταξύ των ένλογων όντων.

Ας θέσουμε πλέον ως στόχο τον ανθρωποκεντρισμό στο πνευματικό, στο αιθέριο και στο άφθαρτο επίπεδο όπου μπορεί να βρεθεί ο κοινός τόπος της συλλογικής ταύτισης με πρωταρχικό μέλημα την ανάπτυξη της συλλογικής συνειδητότητας.

Όσο ανεβαίνεις πλαταίνει η θάλασσα, κοίτα´

ο τόπος που σε πλήγωσε πόσο έγινε τώρα μικρός.

Τα χέρια σου, δε τα ΄χει πια το σκοτάδι, έγιναν πάλι δικά σου.

Μπορούν να 'γγίξουν και να γνωρίσεις πάλι τον ουρανό.

Ο τόπος που σε πλήγωσε σε κάθε στροφή βυθίζει,

στο δέρμα σου δε νοιώθεις πια το πουκάμισο του κενταύρου

μήτε τα μάτια που γυρεύουν την πλερωμή

FRANCIS CARCO

Σκοπός μας η αναμόχλευση της μνήμης, της πρωτινής, της πρώιμης "εμπειρίας", 

μέσον μας η Αγάπη, 
 

στόχος μας η άνοδος στο υπερβατικό και στο ιδεατό επίπεδο.