τῶν δ᾽ ὅς τις λωτοῖο φάγοι μελιηδέα καρπόν,
οὐκέτ᾽ ἀπαγγεῖλαι πάλιν ἤθελεν οὐδὲ νέεσθαι,
ἀλλ᾽ αὐτοῦ βούλοντο μετ᾽ ἀνδράσι Λωτοφάγοισι
λωτὸν ἐρεπτόμενοι μενέμεν νόστου τε λαθέσθαι.
Οδύσσεια, ραψ. ι
ο λωτός μας χθες...
(κι άλλοι λωτοί στη φιλαναγνωσία μου)
Εύχομαι να μην έφαγες πολλούς λωτούς Ιωάννα και να μας θυμάσαι ακόμη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό έχω να σου πω Δημήτρη! Αγάπησα την Ξάνθη...Νοερά όλο και ταξιδεύω προς τα εκεί...Θέλω να ξαναρθώ όσο πιο γρήγορα μπορέσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να κάνω και σχετική ανάρτηση με υλικό που συγκέντρωσα τις 3 μέρες του Σεπτέμβρη...
Με εκφράζουν τα λόγια που λέει για την Ξάνθη ο Δημήτρης Παπαχρήστος στο βιβλίο του "Ζούσε τη ζωή του σαν να τη θυμόταν": "Και η Ξάνθη καρφωμένη στο μυαλό μου μέσα. Είναι μια πόλη πραγματική, είναι μια πόλη μυθική, κόρη βασίλισσα, είναι η πόλη της φαντασίας μου, έγινε των ονείρων μου, είναι ιστορική, είναι όμορφη και γλυκιά..."