Αν έχει το μονοπάτι είναι καλό.
Αν δεν έχει,δεν έχει σημασία.
Και τα δύο μονοπάτια δεν οδηγούν πουθενά
αλλά το ένα έχει καρδιά και το άλλο δεν έχει" -CA
RLOS CASTANEDA---------------------------
Κάθε Ημέρα Είναι Ένας Αδειος Καμβάς!!
Δεν έχει σημασία ποιοι είμαστε τι κάνουμε,
κάθε μέρα είναι ένας άδειος καμβάς για να
ζωγραφίσουμε πάνω του τη ζωή μας
-είτε με απαλούς σίγουρους τόνους,
είτε με έντονα χρώματα σε καινούριους
πειραματικούς συνδυασμούς.
Δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος τρόπος
με το οποίο πρέπει να ζωγραφίσουμε πάνω στον καμβά μας,
ωστόσο κανείς άλλος εκτός από εμάς
δεν ξέρει τι μας κάνει να νιώθουμε ωραία.
Κάποιες φορές το έργο πετυχαίνει άλλες όχι..
παρ'όλα αυτά ίσως είναι μια ενδιαφέρουσα εμπειρία
απο την οποία μάθαμε κάτι,το βάζουμε λοιπόν στην άκρη,
και πλένουμε το πινέλο για το επόμενο.
Φυσικά να μην ξεχνάμε ότι έχουμε
περιορισμένο αριθμό καμβάδων να ζωγραφίσουμε..
ας μην τους σπαταλάμε άδικα!!!
Υ.γ Σας ευχαριστώ πολυ για την πρόσκληση..
τιμή μου να γράφω σε ένα τόσο αξιόλογο ιστολόγιο σαν κι αυτό.
Χρόνια πολλά σε όλους!
αυτο μου θυμίζει αυτο που λέγεται για τη ζωή του ανθρώπου ειναι σαν ένα κέντημα. Απο τη καλή δε φαινονται οι κόμποι
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς σε ευχαριστούμε Μαργαρίτα που χρωμάτισες με το ιδιαίτερο σου άρωμα τον καμβά της ημέρας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά και καλωσόρισες στην παρέα μας.
@ ocean soul
ΑπάντησηΔιαγραφήη ζωή τελικά είναι όπως την βλέπει ο καθένας.
Ο νους μας διαφοροποιεί αυτό που αντιλαμβανόμαστε.
Άλλοι βλέπουν τις ζωγραφιές και άλλοι τους κόμπους
Σ’ ευχαριστώ Μαργαρίτα για το κείμενο σου και ιδιαίτερα για το κομμάτι από την διδασκαλία του Δον Χουάν του αγαπημένου μου CASTANEDA
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παραθέτω ολόκληρο :
"Πρέπει λοιπόν να έχεις πάντα στο μυαλό σου πως ένας δρόμος είναι ένας δρόμος, τίποτε παραπάνω.
Αν αισθάνεσαι πως δεν πρέπει να τον ακολουθήσεις, δεν πρέπει να μείνεις σ' αυτόν ότι κι αν συμβεί.
Για να έχεις όμως μια τέτοια διαύγεια πρέπει να ζεις πειθαρχημένη ζωή. Μόνο τότε θα καταλάβεις πως ένας δρόμος δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας δρόμος και πως δεν προσβάλλεις ούτε τον εαυτό σου ούτε κανέναν άλλο αν τον παρατήσεις εφόσον αυτό σου λέει να κάνεις η καρδιά σου.
Αλλά η απόφαση σου, ν' ακολουθήσεις ή να παρατήσεις αυτό το δρόμο δεν πρέπει να βασίζεται στον φόβο ή στη φιλοδοξία.
Σε προειδοποιώ. Εξέταζε το κάθε μονοπάτι με προσοχή και περίσκεψη.
Δοκίμασε το όσες φορές νομίζεις πως χρειάζεται. Κι έπειτα κάνε στον εαυτό σου και μόνο στον εαυτό σου μια ερώτηση.
Είναι μια ερώτηση που μόνο ένας γέρος άνθρωπος μπορεί να κάνει.
Ο ευεργέτης μου μου μίλησε γι' αυτήν όταν ήμουν πολύ νέος.
Αλλά το αίμα μου έβραζε τότε πάρα πολύ για να την καταλάβω.
Τώρα όμως την καταλαβαίνω.
Θα σου πω ποια είναι: Έχει αυτό το μονοπάτι καρδιά;
Όλα τα μονοπάτια είναι ίδια. Δεν οδηγούν πουθενά.
Υπάρχουν μονοπάτια που περνάνε μέσα απ' τους θάμνους ή που οδηγούν μέσα στους θάμνους.
Στη ζωή μου μπορώ να πω πως έχω διασχίσει μεγάλους, πολύ μεγάλους δρόμους αλλά δε βρίσκομαι πουθενά.
Η ερώτηση του ευεργέτη μου αποκτάει τώρα νόημα.
Έχει αυτό το μονοπάτι καρδιά; Αν έχει, το μονοπάτι είναι καλό. Αν όχι είναι άχρηστο.
Και οι δύο δρόμοι δεν οδηγούν πουθενά, αλλά ο ένας έχει καρδιά, ο άλλος όχι.
Ο ένας είναι φτιαγμένος για χαρούμενο ταξίδι. Όσο καιρό τον ακολουθείς γίνεσαι ένα μαζί του. Ο άλλος θα σε κάνει να βλαστημήσεις τη ζωή σου.
Ο ένας σε κάνει δυνατό, ο άλλος σου αφαιρεί τη δύναμη."
Μήπως οι «ζωγραφιές μας» είναι τελικά η αίσθηση που θέλουμε να αφήσουμε σαν άνθρωποι? Μια ανάγκη του υπερτιμημένου εγώ μας για αναγνώριση ότι αφήνουμε κάτιεδώ? Ο ζωγράφος πρέπει πρώτα να κατακτά τα μέσα του ώστε να αποκτά σημασία το χρώμα, το υλικό, το θέμα που χρησιμοποιεί στον «καμβά του».
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι και η πορεία μας χαράζεται πρώτα και μετά την ακολουθούμε με συνειδητότητα και επίγνωση των πράξεων μας και εκεί στο μονοπάτι θα πούμε καλημέρα στον περαστικό που θα συναντήσουμε και θα κλάψουμε και θα σταματήσουμε να χαζέψουμε στην άκρη του δρόμου, άλλά πάντα συνειδητά γιατί η πορεία μας είναι χαραγμένη και πρέπει πάντα να θυμόμαστε που πρέπει να φτάσουμε…
πολύ καλά τα δυο παραπάνω σχολια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς προς την απάντηση που μου δοθηκε
η διαφοροποιηση δεν ειναι μονο ατομικη αλλά και κατα ατομον συγκυριακή. Ουδέν κακόν αμιγές καλου.
@ ocean soul
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί σου.
Ο δικός μου νους λοιπόν το ίδιο γεγονός άλλες φορές το χαρακτηρίζει σαν ζωγραφιά και άλλες φορές σαν κόμπο.
Χαίρομαι πολύ που σε έχουμε στην παρέα μας.
ευχαριστώ
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ο ζωγράφος πρέπει πρώτα να κατακτά τα μέσα του ώστε να αποκτά σημασία το χρώμα, το υλικό, το θέμα που χρησιμοποιεί στον «καμβά του».
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κάθε καμβάς είναι μοναδικός και ο καθένας βάζει τις δικές του πινελιές
στον δικό του καμβά..υπάρχουν φορές που αναπόφευκτα τα χρώματα να είναι άσχημα κι αταίριαστα(κόμπος) όμως όπως είπε και ο αγαπημένος μου Καζαντζάκης:
"Έχεις τα πινέλα,έχεις τα χρώματα,ζωγράφισε τον παράδεισο και μπές μέσα"
Καλημέρα σε όλους..κάθε σχόλιο ξεχωριστό,σας ευχαριστώ πολύ όλους! :)