Η ματαιοδοξία!

Καλημέρα φίλοι μου και μου λείψατε καθώς λίγο το φορτωμένο πρόγραμμα, λίγο και το γεγονός ότι έλειψα κάποιες μέρες, έμεινα μακρύά από το ζεστό περιβάλλον του "καφενείου" μας.

Η ματαιοδοξία κάποιων ανθρώπων τελευταία έχει ταλανίσει αρκετά τόσο εμένα όσο και τους φίλους μου Δημήτρη και WEB STAR γι αυτό και έγραψα αυτό το αρθράκι!

Έχει γίνει χαρακτηριστικό γνώρισμα των περισσοτέρων σύγχρονων ανθρώπων η νοοτροπία της ακόρεστης πλεονεξίας, άμετρης φιλοδοξίας, απληστίας κλπ. Αυτά, βέβαια, δεν είναι παρά εκφάνσεις της πηγής του Κακού, που, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι άλλη από αυτό που συνήθως αποκαλείται ως αλαζονεία, υπεροψία ή εγωκεντρισμός. Η βάση τους; Στο ΕΓΩ μας, στα πάθη μας.

Εννοιολογικά θα λέγαμε ότι «Ματαιοδοξία» είναι αναζήτηση της δόξας επί ζητημάτων τα οποία στερούνται πραγματικής σημασίας. Ματαιοδοξία είναι η αναζήτηση ανώφελων και άσκοπων πραγμάτων, η ίδια η υπερηφάνεια για ασήμαντα πράγματα. Αντικείμενο της ματαιοδοξίας είναι το «Εγώ», το οποίο χρησιμοποιώντας τον αυτάρεσκο ναρκισσισμό και την υπερβολική εκτίμηση των ικανοτήτων του ατόμου από αυτό το ίδιο, αποβλέπει στη δημιουργία εντυπώσεων στο κοινωνικό περιβάλλον και, μέσω των εντυπώσεων αυτών, στη συνεχή ικανοποίηση του αισθήματος της αυταρέσκειας. Σκεφτείτε πόσοι άνθρωποι του κοινωνικού μας περίγυρου «πεθαίνουν» να γίνουν Πρόεδροι …., ή ακόμα χειρότερα φωνάξτε κύριε Πρόεδρε σε μία ομήγυρη και θα δείτε ότι θα απαντήσουν τουλάχιστον οι μισοί.

Μόλις η επιδίωξη για αναγνώριση πάρει διαστάσεις, προκαλεί στην ψυχική ζωή μια αυξημένη ένταση, η οποία επενεργεί και ο άνθρωπος συλλαμβάνει σαφέστερα τον σκοπό της δύναμης και υπεροχής και αποβλέπει να τον εκπληρώσει με ισχυρότερη παρακίνηση. Η ζωή του γίνεται αναμονή ενός μεγάλου θριάμβου. Ένας τέτοιος άνθρωπος γίνεται υποκειμενικός, γιατί χάνει τη συνάφεια με τη ζωή, γιατί πάντα ασχολείται με το ζήτημα τι είδους εντύπωση προξενεί και τι σκέπτονται οι άλλοι γι' αυτόν. Η ελευθερία δράσης του παρεμποδίζεται εξαιρετικά και εμφανίζει το συχνότερα απαντημένο χαρακτηριστικό γνώρισμα, τη ματαιοδοξία.

Η ματαιοδοξία μας κάνει να μην αποδεχόμαστε την κριτική των συνανθρώπων μας οπότε και αποκλείουμε κάθε πιθανότητα αυτοβελτίωσης αφού μένουμε κλεισμένοι στην «αυλή μας».. Το ίδιο, επίσης, ισχύει και για την αυτοκριτική, κάτι που δεν νοείται καν για όποιον διακατέχεται από τέτοια αισθήματα. Αυτό δε καθώς ο ναρκισσισμός και η αυταρέσκεια δημιουργούν ένα ιδιόμορφο σύμπλεγμα ανωτερότητας, το οποίο δυστυχώς αποτρέπει την ίδια την αυτογνωσία.

Ένας ματαιόδοξος άνθρωπος δεν παραδέχεται ποτέ ότι έχει κάνει λάθη. Δεν το παραδέχεται όχι μόνο στους άλλους ανθρώπους αλλά ούτε καν στον ίδιο του τον εαυτό. Αλλά και αν τύχει κάποτε να συνειδητοποιήσει τυχόν λάθη του, αυτά σίγουρα δεν θα είναι ιδιαίτερα σοβαρά!

Σε επίπεδο στόχων και σκοπών, η ματαιοδοξία κάνει τους ανθρώπους να μην επιζητούν κάτι που θα τους έκανε πραγματικά ευτυχισμένους αλλά αυτά που είναι γενικώς παραδεδεγμένα, ή έστω αυτά που επιζητεί το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Αυτό δε όχι γιατί έχει στην πραγματικότητα κάποια αξία για τους ίδιους αλλά επειδή είναι πιο σημαντικό γι’ αυτούς να έχουν κάτι που οι άλλοι το επιθυμούν διακαώς και γι’ αυτό το λόγο τους φθονούν αναγνωρίζοντας έτσι ότι έχουν κάτι παραπάνω από αυτούς.

Έχοντας, λοιπόν, κατά νου την κοινωνική άνοδο και την κοινωνική αναγνώριση, ο ματαιόδοξος άνθρωπος αναλώνεται επιζητώντας να αποκτήσει όσο γίνεται περισσότερο χρήμα, δόξα, εξουσία, κύρος, δύναμη. Ο ματαιόδοξος άνθρωπος επιθυμεί να έχει πάντοτε τον πρώτο λόγο, να ελέγχει τους πάντες και τα πάντα, να αποδεικνύει διαρκώς ότι είναι ο καλύτερος σε ό,τι κάνει αλλά και να απαξιώνει ταυτόχρονα ό,τι δεν είναι σε θέσει να επιτύχει…

Και ο χρόνος περνά…Κι ίσως έρθει κάποτε η στιγμή που θα συνειδητοποιήσει πόσο μάταια ήταν όλα αυτά, πως στην πραγματικότητα αυτό που έζησε δεν ήταν η δική του ζωή, πως δεν άκουσε ποτέ την καρδιά του και δεν ανακάλυψε ποτέ την Ψυχή του! Πως ζούσε τη ζωή ενός άλλου μη-πραγματικού ανθρώπου.

Ίσως συνειδητοποιήσει ότι η «Αλαζονεία εμπόδιον σοφίας» που έλεγε και ο Βίας ο Πριηνεύς, ένας εκ των 7 σοφών της αρχαίας Ελλάδος.


.